اکونومیست در گزارشی نوشت: این حس که ایران زیر حمله قرار دارد احتمالا تشدید خواهد شد. با فرا رسیدن ۱۳ آبان، آمریکا تحریم های نفتی اش بر ایران را از سر می گیرد. در نتیجه، ژاپن، کره جنوبی، سری لانکا و کشورهای اروپایی از خرید نفت از ایران دست خواهند کشید.
آمریکا برای مجاب کردن هند ممکن است وعده فروش نفت ارزان از ذخایر نفتی اش را بدهد. ایران چشم کمک به روسیه و چین دارد. اما مسکو خلاء ناشی از فروش نفت ایران را با رغبت پر خواهد کرد و چین هم سرگرم جنگ تجاری اش با واشنگتن است.
رژیم ایران علاقه زیادی دارد که با پرداختن به توطئه های خارجی افکار عمومی را از مشکلات داخلی اش منحرف کند. خوزستان محل عمده ذخایر نفتی ایران است ولی فقیر و محروم رها شده است. عرب های ایران می گویند نقشی در مقام های استانی و محلی ندارند و سپاه پاسداران آب و نفت منطقه را می دزد. یک رشته سد سازی ها با انحراف جریان رودها خوزستان را به گودالی از گرد و غبار بدل کرده است. تظاهرکنندگان بیرحمانه سرکوب شده اند. گروه هایی «آزادی» اهواز را وعده می دهند و مدعی خرابکاری در لوله های نفتی و تیراندازی به مقام های حکومتی هستند.
سال ها تحریم ایران را به در پیش گرفتن یک «اقتصاد مقاومتی» سوق داده که متنوع و در حوزه هایی خودکفا است. قیمت کالا در ایران بالا رفته است. عده ای می گویند از آن جا که محل درآمدهای نفتی ایران ارزهای خارجی است، با سقوط ریال مردم فقیرتر و حکومت غنی تر می شود. حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، می گوید ذخیره ارزی ایران می تواند برای دو سال باقیمانده از ریاست جمهوری دونالد ترامپ کفایت کند. اما رنجی که مردم ایران متحمل خواهند شد ممکن است عمیق تر از هر تهدیدی علیه رژیم باشد.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
