یادداشتی از جِد بابین در واشنگتن تایمز
توافق هسته ای ایران به دو دلیل یکی از بدترین توافق های موجود است: نخست، عملا تضمین می کند که کشور تروریستی عمده جهان طی دوره ای پانزده ساله یا پس از انقضای توافق به جنگ افزار هسته ای دست پیدا کند. دوم، هیچ اقدامی برای محدود کردن برنامه موشکی بالیستیک قادر به حمل جنگ افزار هسته ای در ایران انجام نمی دهد.
پرزیدنت ترامپ دو بار پایبندی ایران به برجام را تایید کرده است، ولی نباید چنین می کرد.
بر مبنای «قانون بازبینی توافق هسته ای ایران» رییس جمهوری آمریکا موظف بود طی پنج روز پس از دستیابی به توافق با ایران، جزییات کامل توافق شامل تمام مواد تکمیلی و پیوست محرمانه به توافق را به کنگره بفرستد.
این امر هرگز اتفاق نیفتاد. وظیفه مجلس سنای آمریکا مخالفت با این کوتاهی و در نتیجه لغو توافق بود که مورد بی اعتنایی قرار گرفت.
در نتیجه ی قصور سنا ما نمی دانیم که این توافق واقعا چه چیزی را در بر دارد. دو سال است که روشن شده ایران توافق های جانبی مخفی انجام داده که حتی آمریکا آن ها را ندیده است. دست کم یکی از آن ها به ایران امکان می دهد که خودش از مرکز مشکوک پارچین بازرسی کند. ظاهرا تنها وندی شرمن، معاون وقت وزارت خارجه آمریکا، امکان دیدن صفحاتی را پیدا کرده است، ولی اجازه نداشته آن ها را نگاه دارد.
پرزیدنت ترامپ به دلیل مخالفت طرف های اروپایی توافق و چین نمی تواند برجام را دوباره به مذاکره بگذارد.
آیا بازبینی سیاست آمریکا در برابر ایران شامل پذیرش تهدید هسته ای در حال ظهور جمهوری اسلامی است؟
پرزیدنت ترامپ گفته است استراتژی و تاکتیک های آمریکا را به دشمن مخابره نخواهد کرد. این کاری کاملا درست است، اما مردم آمریکا و متحدان ما باید آن قدر از اهداف ما اطلاع داشته باشند تا در تصمیمی سیاسی از آن حمایت کنند.
تنها با ابطال توافق با ایران می توان به یافتن راه حلی برای این مشکل بسیار خطرناک امیدوار بود.
* برگردان فارسی این مقاله تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
