پژوهشگران حاضر در نشست اندیشکده کارنگی اعلام کردند که جمهوری اسلامی ایران از حملات سایبری نه تنها علیه دشمنان خارجی خود بلکه علیه مخالفان داخلی و حتی برخی از اعضای دولت روحانی استفاده می‌کند.
کریم سجاد پور کارشناس ارشد مطالعات خاورمیانه در اندیشکده کارنگی، و کالین اندرسون پژوهشگر اینترنت، به عنوان محققین یک پژوهش در این اندیشکده درباره تهدید سایبری ایران، عصر جمعه ۱۵ دی در محل اندیشکده در واشنگتن درباره پژوهش خود سخنرانی کردند.
در این نشست، ابتدا، آقای سجادپور، به مقایسه شکلی و ماهوی تظاهرات این روزها در ایران با سال ۱۳۸۸ که پس از اعلام انتخاب ریاست جمهوری آن سال رخ داد، پرداخت.
به گفته این استاد دانشگاه جورج تاون، اگر چه تعداد تظاهر کنندگان این روزها از نظر تعداد کمتر از سال ۱۳۸۸ هستند ولی این بار معترضین صرفا در شهر بزرگ مانند تهران چند شهر بزرگ به خیابان نیامدند بلکه در حدود ۸۰ الی نود شهر کوچک و بزرگ تجمعات مردمی گزارش شده است.
وی مهمترین ویژگی را تغییر شعارها از ابتدای آغاز اعترضات عنوان کرد که در آن خستگی کامل از رژیم دیده می‌‌شود؛ شعارهایی مانند مرگ بر خامنه‌ای.
این کارشناس ادامه داد که با مطالعه ای که بر روی ساختار حکومت در ایران انجام داده این رژیم، ترجیح می دهد برای ماندن به کشتار دسته جمعی دست بزند اما از آن سو مردم ایران هنوز حاضر نیستند کشته بدهند.
در ادامه، آقای اندرسون پژوهشگر اینترنت درباره از دید بهره گیری حاکمیت ایران از ابزارهای سانسور و ابعاد سایبری برخورد جمهوری اسلامی ایران با این اعترضات گفت: «می دانیم که تهران شبکه‌های اجتماعی را فیلتر کرده و در حال جلوگیری از فعال شدن فیلترشکن‌هاست، و همچنین میزان سانسور را علنی‌تر و گسترده تر کرده و حتی روش‌های فلیترینگ را روز آمد کرده است.»
اما به گفته این کارشناس امنیت سایبری، مواردی است که به خاطر گستردگی اینترنت و تعداد بالای جمعیت قابل محاسبه دقیق نیست ولی تبعات آن بسیار نگران کننده است.
او گفت: «ما نمی‌دانیم که آیا وقتی مردم با تلفن‌های همراه خود به تظاهرات می روند، از طریق آن شناسایی شده و سپس بازداشت می‌شوند، یا اینکه از طریق فیشینگ شناسایی می‌شوند. اما می‌دانیم که نهادهای سانسور کننده تمرکز خود را روی معترضان گذارده‌اند. حتی برای هدفگیری اصلاح طلبان از بدافزار استفاده می‌کنند. اما گستردگی این اقدامات را نمی‌دانیم.»
آقای سجاد پور هم در مورد تحقیق تحت عنوان تهدید سایبری ایران گفت که مقامات تهران همزمان با بهره‌گیری از گروههای مانند شبه نظامیان شیعه، از نیروهای سایبری خود نیز استفاده می‌کنند.»
او گفت: «یکی از موارد مهمی که من از این پژوهش آموختم مشابهت‌های فراوانی است که بین بهره گیری ایران از گروههای نیابتی مانند حزب الله لبنان و حوثی‌ها با نهادهایی که حملات سایبری را برایش انجام می‌دهند، وجود دارد. ایران از هر دو استفاده می کند و سپس هرگونه حمایت را به طور ماهرانه انکار می‌کند. ایران همواره می‌گوید که حمایت‌هایش معنوی است و آنها مستقل عمل می‌کنند.»
آقای آندرسون گفت که تا زمانی که حملات منظم سایبری علیه ایران رخ نداده بود، تهران برای خود ارتش سایبری دست و پا نکرده بود.
او گفت: «بد افزار استاکس نت و جنبش سبز عملا موجب شد که ایران متوجه شود که از طریق حملات سایبری می‌تواند ضربه بخورد و بنابراین وارد این زمینه شد تا بتواند نه تنها تلافی کند، بلکه از طریق آن به برخی از اهدافش در منطقه برسد.»
در این پژوهش همچنین آمده است که نهادهای امنیتی - نظامی مانند سپاه پاسداران علیه اپوزیسیون داخلی و حتی اعضای کابینه حسن روحانی نیز جاسوسی سایبری انجام می‌دهد.
