یادداشتی از الن والد، دکترای تاریخ و مشاور امور ژئوپولتیک و انرژی در نشریه فوربس
ایران علاوه بر صادارت نفتی چهل میلیارد دلار صادرات کالا دارد. مشکل تهران این است که نمی تواند این پول ها را به کشور برگرداند. با وجود لغو تحریم های بین المللی، ایران هنوز نتوانسته است هیچ بانک عمده بین المللی را جذب کند.
بسیاری از وارد کنندگان و صادر کنندگان کالا در ایران برای انجام تجارت خود از نرخ ارز غیر رسمی استفاده می کنند. حال که دولت می کوشد یک نرخ ارزی را اعمال کند این شرکت ها با دشواری های بیشتری برای انجام فعالیت هایشان روبرو خواهند شد.
ایران ممکن است محتاطانه در حال افزایش صادرات نفت خود برای جبران کمبود دلار در بازار باشد. در تولید نفت ایران یک افزایش سی هزار بشکه ای در روز دیده می شود. با این وجود به نظر می رسد صنعت نفت ایران توان افزایش صادرات بیش از این را ندارد. بر مبنای توافق اوپک ایران روزانه تا سقف چهار میلیون بشکه نفت می تواند تولید کند. اکنون تولید ایران به حدود سه میلیون و هشتصد و سی هزار بشکه رسیده است.
بحران واحد پولی ایران قدمی دیگر به سوی سقوط اقتصاد ایران است که انتظار می رفت پس از امضای توافق هسته‌ای جان بگیرد. شرایط دشوار اقتصادی بود که تظاهرکنندگان را در شماری از شهرهای ایران به خیابان ها کشاند، اگر چه حکومت آن اعتراضات را خاموش کرد. مهم است که وضعیت اقتصادی ایران کماکان زیر نظر باشد، زیرا به لحاظ تاریخی مسائل اقتصادی معمولا به چشمگیرترین ناآرامی های سیاسی در کشورها منجر می شود.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
