بازیهای آسیایی تهران بزرگترین رویداد ورزشی است که ما تا به حال میزبان آن بودهایم و با سیستم موجود در ایران به نظرمیرسد این میزبانی به این زودیها تکرار نخواهد شد.
علاوه بر اهداف مشترک کشورها از حضور در این بازیها٬ احتمالا هر یک هدف خاصی را نیز دنبال میکنند.
بنده قطعاً به این نتیجه رسیدهام که مهمترین هدف مسئولین ایران از شرکت در بازیهای آسیایی گرفتن مدال است٬ چرا که میپندارند از مدال بیشتر میتوان در اثبات برتری ایدئولوژی و روشهای حکومتی آنها استفاده کرد.
به همین جهت شکستن رکورد تعداد مدال در بازیهای آسیایی تهران بسیار مهم است.
از یکی دو هفته قبل از اعزام تیمها تا پایان بازیها هر روز ولع گرفتن مدال در همه سخنرانیها٬ گزارشها٬ اظهار نظرها٬ مصاحبهها و برنامههای رادیو تلویزیونی وحتی وبسایتها و مطبوعات بیش از پیش حس میشود.
به هیچ وجه اعتقاد ندارم که مقایسه تعداد مدال ورزشکاران ما در بازیهای آسیایی ۱۹۷۴تهران و بازیهای ۲۰۱۴ اینچئون یا هر دوره دیگری میتواند معیاری برای مقایسه شرایط جامعه باشد؛ و اساسا تعداد مدال به هیچ وجه نشانه شرایط بد یا خوب جامعه نیست٬ کما این که شوروی با آن همه مدال شرایط مردمش اصلا خوب نبود٬ اما از آنجایی که دستاندرکاران به شدت به دنبال القای چنین معیاری هستند، بد نیست بدانند که برای شکستن رکورد مدالهای بازیهای آسیایی تهران، با توجه به افزایش رشتهها٬ طبیعتا تعداد مدالهای بازیهای آسیایی راه بسیار درازی را در پیش دارند.
در بازیهای آسیایی تهران ما از مجموع ۶۰۹ مدال طلا٬ نقره و برنز ۸۱ مدال گرفتیم (۱۳ درصد).
۱۳ درصد تعداد مدالهای بازیهای آسیایی ۲۰۱۴ معادل ۱۶۹ مدال است.
ما دربازیهای آسیایی تهران از ۲۰۲ مدال طلا ۳۶ مدال طلا گرفتیم، یعنی معادل ۱۸ درصد کل مدالهای طلا.
در بازیهای امسال ۴۳۹ مدال طلا میدهند که ۱۸ درصد آن معادل ۷۹ مدال طلا میباشد.
جدا از نیت سیستم و فشاری که روی ورزشکاران میاورد٬ امیدوارم بچههای ایران همه رکوردها را بشکنند.