یادداشتی از مارک دوبوویتز و توبی درشوویتز در نیویورک تایمز
آرژانتین هفته پیش در یک بامداد با زلزله ای سیاسی بیدار شد: کریستینا فرناندز دکرشنر، رییس جمهوری پیشین آرژانتین، از سوی یک قاضی به «خیانت علیه کشور» متهم شده بود؛ اتهامی که می تواند تا بیست و پنج سال محکومیت زندان داشته باشد. جرم او؟ پنهان کاری در نقش ایران در مرگبارترین حمله تروریستی در قاره آمریکا پیش از یازدهم سپتامبر دو هزار و یک.
۱۸ ژوییه ۱۹۹۴ ابراهیم حسین برو، یک عنصر عملیاتی حزب الله، خودرویی حامل ۲۷۵ کیلو نیترات آمونیوم و سوخت را به «مرکز همیاری یهودیان بوئنوس آیرس» موسوم به «آمیا» کوبید. بیش از ۳۰۰ آرژانتینی مجروح و ۸۵ نفر کشته شدند. آن حمله همچنان خونین ترین حمله تروریستی تاریخ آرژانتین است.
آلبرتو نیسمان، دادستان آرژانتینی، طی سال های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۵ به شکلی خستگی ناپذیر به دنبال حقیقت پشت این ماجرا بود. تحقیقات او نشان داد که حمله عملیاتی طراحی شده توسط ایران بود. نیسمان مصر بود که خانم کرشنر در پشت پنهان کاری برای پاک کردن نقش ایران در آن حمله بوده است.
انگیزه کرشنر چه بود؟ آرژانتین در آن زمان با مشکلات عمیق اقتصادی دست به گریبان بود و منافع اقتصادی روابط نزدیک با ایران ممکن بود او را وسوسه کرده باشد. دولت او روابطی پوپولیستی با ایران و بلوک کشورهای تحت رهبری ونزوئلا داشت. فارغ از هر دلیلی، او هرگز رسما به جرمی متهم نشده بود. تا اکنون.
کلاودیا بونادیو، قاضی فدرال، در دادخواست ۴۹۱ صفحه ای علیه کرشنر، وزیر خارجه اش هکتور تیمرمان، رییس اطلاعات منتخب او، مشاور ارشد حقوقی اش، دو فعال طرفدار ایران، و ده تن دیگر حمله به مرکز یهودیان را «اقدام جنگی» از سوی ایران عنوان و خانم کرشنر را متهم کرده که در ازای یک توافق تجاری به پنهان کاری درباره نقش رهبران ارشد ایران و عناصر دست نشانده شان در حزب الله اقدام کرده است.
سه سال پیش، آلبرتو نیسمان برای ادای شهادت در برابر کنگره آرژانتین در این باره آماده می شد. یک روز پیش از حضور در کنگره در آپارتمانش در بوئنوس آیرس با گلوله ای در سر پیدا شد. او تحت مراقبت ده مامور محافظ امنیتی بود.
خانم کرشنر چند ساعت بعد از این خبر علت مرگ نیسمان را خودکشی اعلام کرد. رییس جمهوری پیشین آرژانتین بعدتر گفت علت مرگ عملیات نیروهای خودسر نیروهای اطلاعاتی بود.
نیسمان در درگیر شدن با یک کشور حامی تروریسم و دولت خودش دست به خطر بزرگی زده و با تهدیدهای متعددی روبرو شده بود. اما هیچ چیز او را از تحقیق در این باره باز نداشت. در تحقیقات او نوک پیکان اتهامات متوجه اکبر هاشمی رفسنجانی، علی فلاحیان، علی اکبر ولایتی، محسن رضایی، احمد وحیدی، محسن ربانی و عماد مغنیه بود.
تحقیقات نیسمان فراتر از این رفته و از چگونگی نفوذ ایران در کشورهای آمریکای لاتین از طریق فعالیت در مساجد، سازمان های خدمات اجتماعی و سفارت خانه ها هم پرده برداشت.
هر چند کرشنر رسیدگی به پرونده مرگ نیسمان را در اولویت نگذاشت، اما همان طور که نیسمان مستند کرده بود ایران و حزب الله در آمریکای لاتین نفوذ کرده و تهدیدی جدی برای امنیت آرژانتین، منطقه و ایالات متحده محسوب می شوند.
* برگردان فارسی این گزارش تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آن الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
