علی اشرف درویشیان نویسنده، داستان نویس و پژوهشگر ادبیات عامه پس از یک دوره طولانی بیماری و به دلیل نارسایی ریوی در کرج درگذشت، او هنگام مرگ هفتاد و شش سال داشت.
علی اشرف درویشیان در سال ۱۳۲۰ در کرمانشاه متولد شد، او رابطه نزدیکی با مادر بزرگش داشت و از همین طریق با بسیاری از افسانه های کهن، متل های قدیمی و حکایت های محلی آشنا شد.
علی اشرف درویشیان در رشته های ادبیات فارسی و روانشناسی تربیتی تحصیل کرد و بعنوان آموزگار و استاد در مقاطع مختلف آموزشی تدریس کرد.
او پیش از انقلاب ایران با گروههای چپی همکاری داشت و به دلیل فعالیت های سیاسی از تدریس محروم و از دانشگاه اخراج شد، مدتی نیز زندانی بود.
علی اشرف درویشیان آثار مختلفی منتشر کرده که برخی از آنها از ارزش و اهمیت زیادی به ویژه در چهارچوب فرهنگ و ادبیات عامه برخوردار است.
سالهای ابری»، «درشتی»، «فرهنگ افسانه‌های مردم ایران»، «واژه نامه گویش کرمانشاهی»، «یادمان صمد»، «شب آبستن»، «از این ولایت»، «قصه‌های آن سال‌ها»، «هفت مرد، هفت داستان»، «خاطرات صفر خان» و «دانه و پیمانه» از جمله آثار این نویسنده و پژوهشگر ادبی است.
در سالهای اخیر برخی از آثار آقای درویشیان از نمایشگاه کتاب جمع آوری شد که اعتراض او را در پی داشت. پیشتر سازمان دیده بان حقوق بشر، جایزه هلمن-همت را به آقای درویشیان اهدا کرده بود.
