مقاله تامس اردبرینک و کلیفورد کراوس در نیویورک تایمز
حسن روحانی رییس جمهوری ایران می کوشد پیش از آن که تندروها در داخل و دونالد ترامپ رییس جمهوری منتخب آمریکا فرصت پیدا کنند جمهوری اسلامی را به انزوای فرهنگی و اقتصادی بازگردانند تا می تواند قراردادهای نفتی با شرکت های غربی امضاء کند.
سعید لیلاز، اقتصاددان نزدیک به دولت روحانی، می گوید: «مقامات ما برای امضای قرارداد با شرکت های بزرگ نفتی تعجیل دارند تا وقتی دونالد ترامپ پا به کاخ سفید گذاشت اهرم هایی برای چانه زنی در دست داشته باشند.»
به باور لیلاز بیشتر غول های انرژی اروپایی دهه ها در ایران حضور داشتند و تنها پس از تحریم های اعمال شده در دوره دولت اوباما ایران را ترک کردند: «مانند گذشته به حضور آنها در ایران نیاز داریم و در ضمن می خواهیم اطمینان حاصل کنیم که منزوی نشده ایم.»
تحلیلگران یادآوری می کنند که آن چه امضاء شده یادداشت تفاهم است و نه قراردادهای لازم الاجرا. با این وجود، این امر نشانگر تمایل شرکت های غربی و آسیایی برای بازگشت به ایران است.
به گفته ی رضا زندی، روزنامه نگار حوزه نفت و گاز، «به نظر می رسد که شرکت های بزرگ نفت و گاز اروپا مصمم هستند به دونالد ترامپ نشان دهند که در هر صورت با ایران وارد کار خواهند شد. این ها علامت های مهمی خطاب به آمریکا است».
زندی معتقد است تشخیص تمایل شرکت های نفتی برای ورود به ایران خیلی سخت نیست: «ما سالانه به ۴۰ میلیارد دلار سرمایه گذاری در بخش نفت و گاز نیاز داریم و چنین منابع مالی در ایران وجود ندارد».
دولت روحانی نبرد در میدان نفت را در دو جبهه به پیش می برد: از یک سو با تندروهای داخلی که قراردادهای نفت و گاز را به دقت موشکافی می کنند و از سوی دیگر با شرکت های خارجی که به کمک آن ها نیاز است.
بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران، پیشتر گفته بود: «ما به فناوری مدرن شامل مدیریت فناوری نیازمند هستیم که امکان می دهد تا یک پروژه به جای دوازده سال طی چهار سال به بهره برداری برسد. ما بیش از همه به پول نیاز داریم».
ایران در اوپک با چالش پس گرفتن سهم صادرات نفت خود در بازار روبرو است.
دراگان وکوویچ، رییس شرکت خدمات نفتی «مدیترانه ای بین الملل» که در شمال آفریقا و خاورمیانه فعال است، می گوید: «ایرانی ها نگران از قدرت گرفتن ترامپ، قراردادهای جذابی را به اروپایی ها پیشنهاد می دهند. ایرانی ها می خواهند به دولت ترامپ این پیام را بدهند که اگر توافق هسته ای را لغو کنید ما به سراغ اروپایی ها خواهیم رفت».
ایران برای بازگشت به سقف تولید روزانه چهار میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه نفت که پیش از تحریم ها برقرار بود به سرمایه و فناوری خارجی نیاز دارد. بسیاری از چاه های نفتی ایران قدیمی و رو به زوال است. احیاء این چاه ها نیازمند حفاری های پر هزینه و پیچیده مجدد و تزریق آب و دی اکسید کربن است.
تهران بدون کمک خارجی سطح تولید خود را به سه میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه رسانده و امیدوار است در سایه همکاری با شل و توتال تا سال ۲۰۲۱ تولید نفت خود را به چهار میلیون و هشتصد هزار بشکه در روز برساند.
این میزان از تولید نفت به ایران امکان می دهد با عربستان سعودی در بازار آسیا رقابت کند.
* برگردان فارسی این مطالب تنها به منظور آگاهی رسانی منتشر شده و نظرات بیان شده در آنها الزاماً بازتاب دیدگاه صدای آمریکا نیست.
