ولکر ترک، کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد به مناسبت روز جهانی مبارزه با همجنسگراهراسی، ترنس‌هراسی و دوجنسگراهراسی گفت در برخی از کشورها، قوانین «وحشتناکی» تصویب شده که مجازات اعدام را برای رابطه با همجنس اعمال می‌کند و بحث عمومی و مطالب آموزشی در مورد حقوق اقلیت‌های جنسی و جنسیتی در آن کشورها ممنوع است.
هفدهم ماه مه مصادف با ۲۷ ماه اردیبهشت، به عنوان روز جهانی «مبارزه با همجنسگراهراسی، ترنس‌هراسی و دوجنسگراهراسی» نام گرفته است.
کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل گفت حملات و محدودیت‌ها علیه مدافعان حقوق بشر همچنان ادامه دارد و گروه‌های ضد حقوق بشر، و شماری از رسانه‌ها و گروه‌های سیاسی به روایت‌های غیرانسانی و نفرت‌انگیز در این مورد دامن می‌زنند.
او تأکید کرد: «زیبایی حقوق بشر در این است که شامل همه می‌شود. مهم نیست که هستیم یا چه کسی را دوست داریم.»
ولکر ترک گفت:«اگر نتوانیم برابری را برای گروهی تضمین کنیم، در تضمین آن برای همه افراد شکست می‌خوریم.
مضمونی که امسال برای روز جهانی «مبارزه با همجنسگراهراسی، ترنس‌هراسی و دوجنسگراهراسی» انتخاب شده «هیچ‌کس عقب نمی‌ماند: برابری، آزادی و عدالت برای همه» است.
در این روز که به مناسبت تصمیم سال ۱۹۹۰ سازمان بهداشت جهانی برای حذف همجنس‌گرایی از فهرست «اختلالات روانی» ایجاد شده است، هر سال برنامه‌هایی در سراسر جهان برای پایان دادن به تبعیض و خشونت علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی برگزار می‌شود.
سیاست‌گذاران، رهبران، رسانه‌ها و عموم مردم در این روز برای رسیدگی به نیاز فوری به مبارزه با خشونت و تبعیض علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی و ایجاد جوامعی فراگیر و غنی شده با تنوع آنها، فراخوانده می‌شوند.
۶۱ کشور عضو سازمان ملل متحد، روابط با همجنس را چه بر اساس قانون و چه در عمل جرم‌انگاری می‌کنند و دست‌کم ۵۹ کشور در زمینه آزادی بیان در رابطه با مسائل جنسی و تنوع جنسیتی محدودیت‌هایی دارند.
تا به امروز، ۱۶ کشور عضو سازمان ملل در سطح ملی ممنوعیت‌هایی را برای آنچه به اصطلاح «درمان برای تبدیل» می‌خوانند اعمال کرده‌اند و ۹کشور نیز محدودیت‌هایی سراسری در مداخلات غیرضروری برای جوانان بیناجنس یا اینترسکس وضع کرده‌اند.
گروهی از کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد در بیانیه‌ای به مناسبت روز جهانی «مبارزه با همجنسگراهراسی، ترنس‌هراسی و دوجنسگراهراسی» تأکید کردند که تبعیض سیستماتیک، تهدید و تجربه مستقیم خشونت برای بسیاری در سرتاسر جهان یک واقعیت است، و تحقق حقوق بشر آنها را در شرایطی که افراد اقلیت جنسی و جنسیتی با خطر کشته شدن از جمله از طریق اعدام‌های خودسرانه مورد تأیید حکومت در برخی کشورها مواجه هستند، تضعیف می‌کند.
در این بیانیه آمده است که اعمال محدودیت‌های ابراز عمومی هویت، به‌ویژه در شرایطی که فضای جامعه مدنی نیز محدود است، به ایجاد محیطی می‌انجامد که در آن خشونت و تبعیض صورت می‌گیرد و مجازاتی نیز ندارد.
کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌گویند افرادی که از نظر اجتماعی و اقتصادی بر اساس گرایش جنسی و هویت جنسیتی خود به حاشیه رانده شده‌اند به احتمال زیاد آسیب پذیری‌های خاصی را تجربه می‌کنند که بی خانمانی، فقر، قرار گرفتن در معرض آلودگی، تخریب محیط زیست و اثرات آب و هوا و سموم از جمله آنها است.
شورای اتحادیه اروپا هم بیانیه‌ای منتشر کرده و گفته است که همجنسگراهراسی، دوجنسگراهراسی و ترنس‌هراسی در اتحادیه اروپا جایی ندارند.
در این بیانیه تأکید شده است که برای اطمینان حاصل کردن از اینکه هیچ‌کس عقب نماند، باید بر مبارزه با نابرابری‌ها و شکل‌های مختلف تبعیض تمرکز کرد.
شورای اتحادیه اروپا می‌گوید برابری، آزادی و عدالت باید برای همه بدون توجه به گرایش جنسی و هویت جنسیتی واقعی و یا مفروض آنها اعمال شود.
اتحادیه اروپا از دولت‌ها در سراسر جهان خواسته است تا قوانین تبعیض‌آمیز خود را لغو کنند، برای مقابله و حذف جرایم ناشی از نفرت و سخنان تنفرآمیز اقدام کرده و از هرگونه خشونت علیه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی جلوگیری کنند، و در راستای برداشتن موانع ساختاری و نهادی که مشارکت این افراد را در تصمیم‌گیری‌ها و فرآیندهای سیاسی محدود می‌کنند گام بردارند.
از سال ۲۰۱۹، یازده کشور برابری ازدواج را قانونی کرده‌اند.
در ایران، اقلیت‌های جنسی و جنسیتی با تبعیض‌‌ها و موانع متعددی روبرو هستند.
قتل‌های ناموسی، بازداشت‌های خودسرانه و صدور احکام سنگین همچون زندان، شلاق و اعدام برای اعضای این جامعه در بیش از ۴۰ سال گذشته از سوی جمهوری اسلامی ایران، درکنار دیگر قوانین ناقض حقوق‌بشر حکومت اسلامی در ایران فضا را بر جامعه اقلیت‌های جنسی و جنسیتی تنگ کرده است
چندی پیش، سخنگوی شورای شهر تهران گفت که «باید فضایی برای حضور ترنس‌ها و دیگر افراد در نظر گرفته شود.»
علیرضا نادعلی افزود که آنها نباید در چهارراه ولیعصر که پرترددترین چهارراه کشور است تردد کنند.
فضای خفقانی که جمهوری اسلامی در طول این سال‌ها برای اقلیت‌های جنسی و جنسیتی ایجاد کرده است هزاران نفر از اعضای این جامعه را از ایران کوچ داده است.
