با گذر پیوسته ماهواره ها از فراز زمین، و با یک تکمه در دسترس بودن فن آوری های جی پی اس یا «رهیاب» در خودروها و تلفنهای همراه، چه گونه ممکن است که مسوولان یک هواپیما غول پیکر را گم کنند؟
«جان مک گرو»، مشاور ایمنی [سفرهای] هوایی می گوید که گم کردن یک هواپیما ساده تر و آسانتر از آن چه فکرش را بکنید، می تواند پیش بیاید:
"مردم دچار این پندارند که هر هواپیمایی، حتی اگر در حال پرواز بر فراز اقیانوس باشد، روی پرده نوعی رادار که ماموری چشم به آن دوخته، زیر نظر دائمی است. اما، قضیه اصلاً این طور نیست. [در واقع] برد رادار ها به این اندازه ها [که گمان می شود] دور نیست."
آقای «مک گرو» همچنین یادآوری می کند که در بوئینگ ۷۷۷ ناپدید شده شرکت هوایی مالزی، فن آوری های بسیاری وجود دارد که به مشخص کردن دقیق محل آن یاری خواهد داد.
سیستم های موجود در جت ها ارتفاع، اوضاع جوی، موضع و سرعت آن را بگونه خودکار به برج مراقبت مخابره می کند. برای ارتباط خلبان با مسوولان دست کم سه راه وجود دارد. اگر هواپیما در اقیانوس سقوط کرده باشد، دستگاه ثبت پرواز یا همان «جعبه سیاه» صدایی مخابره می کند که تا سه کیلومتر دورتر از محل آن جعبه، قابل ردگیری و دریافت است.
«مایکل دنیل» بازرس پیشین سوانح هوایی در نهاد نظارت بر پرواز هواپیماها در آمریکا می گوید، به مقررات جهانی نیز باید توجه داشت:
"[بر پایه همین مقررات] شرکت های هوایی، در آن چه ما به آن «پیگیری پرواز» می گوییم، مسوولیت دارند. این معیاری جهانی است و شرکت های هوایی لازم است بدانند که هواپیمایشان در هر شرائطی، و در هر لحظه ای، کجاست."
اما در مورد هواپیمای ناپدید شده در پرواز شماره ۳۷۰ شرکت مالزیایی، این شرکت اطلاعات چندانی به دست نداده است. آقای «دنیل» می گوید:
"این معیارها احتمالاً رعایت نشده، و همین مایه نگرانی شدید است چون رعایت این موازین اطلاع افزوده ای به دست می دهد که بازرسان هوایی روی آن می توانند کار کنند و امیدوارانه مشخص سازند که محل یک هواپیمای گمشده در کجاست."
امدادگران مصمم مانده اند که محل این هواپیمای ناپدید شده و «جعبه سیاه» آن را مشخص کنند تا بکوشند که دریابند چه خطایی انجام گرفته است. پنج سال پیش، در پی ناپدید شدن یکی از هواپیماهای «ار فرانس»، شورای ترابری ملی ایالات متحده آمریکا خواهان بارگیری یا بارگذاری (داون لودینگ) پیوسته داده های ضبط شده در دستگاه ثبت پرواز یا جعبه سیاه در شرائط اضطراری شد. آقای «مک گرو» می گوید:
"[شورای ترابری ملی] تا کنون قادر به توجیه ضرورت نصب این نوع ابزار نبوده چون این دستگاه گران قیمت و پر هزینه است و همچنین شمار سوانحی که استفاده از این دستگاه در مورد آن ها لازم باشد، تا کنون زیاد نبوده است. ناپدید شدن هواپیمای مالزیایی، بی گمان، انگیزه ای مضاعف برای دفاع از ضرورت نصب این دستگاه ایجاد خواهد کرد."
در این حال، آن هایی که آسمان و دریاها را زیر نظر گرفته اند همچنان امیدوارند که هواپیمای ناپدید شده شرکت مالزیایی بزودی پیدا خواهد شد. و بسیاری نیز برای سرنشینان این هواپیما، همچنان گرم نیایش اند.
«جان مک گرو»، مشاور ایمنی [سفرهای] هوایی می گوید که گم کردن یک هواپیما ساده تر و آسانتر از آن چه فکرش را بکنید، می تواند پیش بیاید:
"مردم دچار این پندارند که هر هواپیمایی، حتی اگر در حال پرواز بر فراز اقیانوس باشد، روی پرده نوعی رادار که ماموری چشم به آن دوخته، زیر نظر دائمی است. اما، قضیه اصلاً این طور نیست. [در واقع] برد رادار ها به این اندازه ها [که گمان می شود] دور نیست."
آقای «مک گرو» همچنین یادآوری می کند که در بوئینگ ۷۷۷ ناپدید شده شرکت هوایی مالزی، فن آوری های بسیاری وجود دارد که به مشخص کردن دقیق محل آن یاری خواهد داد.
سیستم های موجود در جت ها ارتفاع، اوضاع جوی، موضع و سرعت آن را بگونه خودکار به برج مراقبت مخابره می کند. برای ارتباط خلبان با مسوولان دست کم سه راه وجود دارد. اگر هواپیما در اقیانوس سقوط کرده باشد، دستگاه ثبت پرواز یا همان «جعبه سیاه» صدایی مخابره می کند که تا سه کیلومتر دورتر از محل آن جعبه، قابل ردگیری و دریافت است.
«مایکل دنیل» بازرس پیشین سوانح هوایی در نهاد نظارت بر پرواز هواپیماها در آمریکا می گوید، به مقررات جهانی نیز باید توجه داشت:
"[بر پایه همین مقررات] شرکت های هوایی، در آن چه ما به آن «پیگیری پرواز» می گوییم، مسوولیت دارند. این معیاری جهانی است و شرکت های هوایی لازم است بدانند که هواپیمایشان در هر شرائطی، و در هر لحظه ای، کجاست."
اما در مورد هواپیمای ناپدید شده در پرواز شماره ۳۷۰ شرکت مالزیایی، این شرکت اطلاعات چندانی به دست نداده است. آقای «دنیل» می گوید:
"این معیارها احتمالاً رعایت نشده، و همین مایه نگرانی شدید است چون رعایت این موازین اطلاع افزوده ای به دست می دهد که بازرسان هوایی روی آن می توانند کار کنند و امیدوارانه مشخص سازند که محل یک هواپیمای گمشده در کجاست."
امدادگران مصمم مانده اند که محل این هواپیمای ناپدید شده و «جعبه سیاه» آن را مشخص کنند تا بکوشند که دریابند چه خطایی انجام گرفته است. پنج سال پیش، در پی ناپدید شدن یکی از هواپیماهای «ار فرانس»، شورای ترابری ملی ایالات متحده آمریکا خواهان بارگیری یا بارگذاری (داون لودینگ) پیوسته داده های ضبط شده در دستگاه ثبت پرواز یا جعبه سیاه در شرائط اضطراری شد. آقای «مک گرو» می گوید:
"[شورای ترابری ملی] تا کنون قادر به توجیه ضرورت نصب این نوع ابزار نبوده چون این دستگاه گران قیمت و پر هزینه است و همچنین شمار سوانحی که استفاده از این دستگاه در مورد آن ها لازم باشد، تا کنون زیاد نبوده است. ناپدید شدن هواپیمای مالزیایی، بی گمان، انگیزه ای مضاعف برای دفاع از ضرورت نصب این دستگاه ایجاد خواهد کرد."
در این حال، آن هایی که آسمان و دریاها را زیر نظر گرفته اند همچنان امیدوارند که هواپیمای ناپدید شده شرکت مالزیایی بزودی پیدا خواهد شد. و بسیاری نیز برای سرنشینان این هواپیما، همچنان گرم نیایش اند.
