واشنگتن دی سی يکی از چند شهر آمريکاست که در آن افراد بی خانمان حق دارند در سردترين روزهای سال وقتی شدت سرمای هوا به زير صفر درجه سانتيگراد می رسد، شب را در پناهگاههای عمومی به سر برند. در يکی از اين شبها، خبرنگار صدای آمريکا پای صحبت چند نفر از اين افراد بی خانمان نشسته که تلاش می کردند خود را به يک پناهگاه برسانند.
در حال حاضر سرمای هوا در واشنگتن دی سی به صفر درجه سانتيگراد رسيده و قانون حق برخورداری از پناهگاه برای افراد بی خانمان، به اجرا در می آيد.
انجمنهای شهر، مراکز خيريه و کليساها که در شرايط عادی نيز به افراد بی خانمان کمک می کنند، درهای خود را به روی هرکس که نياز به جای خواب و محل گرم دارد، باز می گذارند.
خط های تلفنی پناهگاهها، به متقاضيان پاسخ می دهند. فردی که با يکی از مراکز خيريه کار می کند، در چنين شب سردی، سعی می کند، افراد بی خانمان را در پناهگاهها جای دهد: ۲۶ خانوار، ۳۱ نفر بزرگسال و ۵۲ بچه.
همکار او، راننده اتومبيلی است که از آن برای اسکان افراد بی خانمان، استفاده می شود.
آنها با يک اتومبيل هم بی خانمانها را به پناهگاهها می رسانند و هم پتو و وسايل گرم کننده در اختيار آنها می گذارند.
نيکلاس لَنگلی، از مؤسسه يونايتد پلنينگ، می گويد: ما امروز يک خانواده را برديم پناهگاه، هفته پيش هم سه تا بچه و مادرشان را برديم. بچه ها همه پسر بودند.
حق برخورداری از پناهگاه در سالهای ۱۹۸۰، در پی مرگ و مير تعداد زيادی از افراد بی خانمان در خيابانها، و با تلاش فعالين مدنی که از حقوق آنها دفاع می کردند، به قانون تبديل شد.
گاهی شبها در شهر واشنگتن تعداد کسانی که از داشتن يک سرپناه دائم محرومند، به ۶ هزار نفر می رسد. همه اميد آنها به پناهگاههای اضطراری و موقت يا اتاقهای بعضی از هتلهاست. نزديک به ۲۵۰۰ خانواده در چنين وضعيتی به سر می برند.
کسانی که از حقوق افراد بی خانمان حمايت می کنند، از جمله کورنل چپل، می گويند: اگر قانون حق برخورداری از پناهگاهها وجود نداشت، تعداد بيشتری از اين افراد در سياهه سرمای زمستان در خيابانها می ماندند. اين قانون از جان انسانها محافظت می کند. وجداناً ما نمی خواهيم ببينيم کسی در واشنگتن يا هر شهر ديگری در خيابان بميرد. ما معتقديم در اينجا، در واشنگتن، همه حق دارند يک خانه داشته باشند.
از چند ماه پيش، يکی از اتاقهای اين پناهگاه بطور موقت در اختيار ايوان و پسر ۱۷ ساله او قرار گرفته است. ايوان که از شوهرش جدا شده می گويد، هميشه فکر می کرد جزو طبقه متوسط آمريکاست. اما وقتی کارش را از دست داد، خانه اش را هم از دست داد، و همه پس اندازش هم بابت کرايه اتاق هتل از بين رفت. او می گويد، قبل اينکه بتواند جايی در پناهگاههای عمومی پيدا کند، مجبور شده بود چند شب در اتومبيل بخوابد.
ايوان می گويد: خدايا، شب اول خيلی سخت بود، چون هيچگاه در تمام عمرم مجبور نشده بودم به پناهگاه بروم. طبقه متوسط، هميشه يک جوری پول گيرش می آيد، هميشه همه چيز داشتم. اين اتفاق ممکن است برای هر کسی بيافتد. من هنوز هم خدا را شکر می کنم. اگر کمکهای او نبود اکنون همينجا را هم نداشتم، نمی دانم سر از کجا در می آوردم، واقعاً نمی دانم چه می شد.
تلفن زنگ ميزند، ۳۲ خانوار، ۴۵ بزرگسال و ۹۰ بچه می خواهند امشب به اين پناهگاه بيايند.
مدافعان حقوق افراد بی خانمان خواهان اجرای قانون حق برخورداری از پناهگاه نه فقط در مواقع خاص، بلکه در تمام طول سال هستند. اما در حال حاضر، صدها نفر از ساکنان واشنگتن دی سی، از جمله تعداد زيادی کودک، برای فرار از سرمای شديد، نياز به يک سرپناه موقت دارند.