اولاف شولتس، صدراعظم آلمان روز شنبه هفتم بهمن، از مردم کشورش خواست با مبارزه علیه یهودستیزی، از دموکراسی آلمان دفاع کنند.
او در پیامی تصویری به مناسبت هفتاد و نهمین سالگرد آزادسازی اردوگاه مرگ «آشویتس» گفت: «علیه یهودستیزی، علیه نژادپرستی، علیه مردم‌ستیزی و دفاع از دموکراسی ما هشیار باشید.»
آلمان از سال ۱۹۹۶ میلادی روز ۲۷ ژانویه را به عنوان «روز یادآوری وحشت هولوکاست» نام گذاری کرده است.
نیروهای ارتش اتحاد شوروی سابق در سال ۱۹۴۵ میلادی حدود هفت هزار زندانی را در اردوگاه آشویتس در لهستان تحت اشغال آلمان آزاد کردند. نازیها بیش از یک میلیون تن را در این اردوگاه کشتند که بیشتر آنها یهودی بودند.
در روزهای قبل از آزادی، آلمانی‌ها ده‌ها هزار زندانی دیگر را پیاده در مسیری که امروزه «راهپیمایی مرگ» نامیده می‌شود، حرکت دادند که بسیاری از آنها از خستگی و سرما در دمای زیر صفر جان باختند.
نازیها شش میلیون یهودی را در جریان هولوکاست کشتند.
آقای شولتس در حالی که شماری از مردم آلمان در محل یادبود قربانیان هولوکاست گل گذاشتند و شمع روشن کردند، گفت که کشورش به مسئولیت پذیری در قبال این «جنایت علیه بشریت» ادامه خواهد داد.
او تاکید کرد که مبارزه با هر نوع یهودستیزی و برای دموکراسی، کاری نیست که فقط توسط دولت انجام شود، بلکه نیاز به حمایت همه همگانی دارد.
صدراعظم آلمان گفت: «دموکراسی ما خدادادی نیست. ساخته دست بشر است.»
او افزود: «زمانی که از دموکراسی حمایت می‌کنیم، قوی‌تر می‌شود و زمانی که تحت حمله قرار گیرد، به ما نیاز دارد.»
اولاف شولتس در سخنانش به تهدید ناشی از ظهور راست‌گرایان افراطی در آلمان، سایر نقاط اروپا و سراسر جهان اشاره کرد و گفت آنها وحشت‌آفرینی می‌کنند و بذر نفرت می‌کارند.
او در عین حال از میلیون‌ها آلمانی که در هفته های اخیر در تظاهرات دموکراسی خواهانه شرکت کردند، ستایش کرد.
انتشار گزارشی از نشستی اخیر راست‌گرایان افراطی که در آن درباره اخراج میلیون‌ها مهاجر از جمله با تابعیت آلمان صحبت کردند، تظاهرات گسترده‌ای را در سراسر آلمان به راه انداخت.
مارگوت فریدلندر ۱۰۲ ساله آلمانی، یکی از قدیمی ترین بازماندگان هولوکاست، در مورد روند فزاینده حملات یهودستیزانه در کشورش ابراز نگرانی کرد.
او روز جمعه ششم بهمن، در یک برنامه تلویزیونی در آلمان گفت: «هرگز فکر نمی‌کردم دوباره چنین اتفاقی بیفتد. آن موقع هم همینطور شروع شد.»
او گفت درک آن برای آنهایی که وحشت هولوکاست را تحمل کرده‌اند، دشوار و بسیار غم‌انگیز است.
