گرسنگی، جا و مکان نمی شناسد. بعضی ها دوست دارند به رستوران بروند. بعضی هم ترجيح می دهند در خانه آشپزی کنند. اما دسته سومی هم دارند اضافه می شوند که برای پيدا کردن غذا به داخل طبيعت می روند و از گياهان و غذاهای وحشی و البته تازه برای رفع گشنگی استفاده می کنند. آذوقه جويی در طبيعت اخيراً رواج يافته و علاقمندان بيشتری را به سوی خود جلب کرده است. درجنوب انگلستان يکی از علاقمندان پروپاقرص اين کار را در طبيعت دنبال می کنيم تا ببينيم چطور می شود با زندگی در طبيعت و بدون استفاده از غذاهای آماده، هنوز هم رفع گرسنگی کرد، آن هم با غذاهای سالم و تازه!
«فرگوس درنن» هر روز در گوشه ای در حوالی منطقه «کنت» در جنوب انگلستان سخت مشغول کار است. کار او جستجو برای گياهان و علف های وحشی قابل خوردن است. او همواره به دنبال غذاهايی است که می توان در جنگل، در کشتزارها و کنار ساحل پيدا کرد. در ابتدا برای آشپزی تعليم ديده بود، ولی پس از شش ماه کار در فضای بسته و در کنار اجاق داغ، متوجه شد محيط باز و آزاد طبيعت را بيشتر برای کار ترجيح می دهد و در نتيجه کارخود را در آشپزخانه، رها کرد. کار او هم اکنون در طبيعت و غذای روزانه اش گياهان وحشی است.
آقای درنن می گويد: «من راحتی و در دسترس بودن غذاهای وحشی را دوست دارم. ميايم بيرون در طبيعت و مواد لازم برای غذايم دور و برم است. فقط بايد تصميم بگيرم الان چه می خواهم بخورم.»
او می گويد حتی در زمستان های انگلستان نيز می توان خوردنی های بسياری در طبيعت اينجا پيدا کرد. در سفر به همراه او زير يک کله چندين نوع متفاوت صدف خوردنی پيدا کرده ايم. کمی آنطرف ر در کنار ساحل نيز می توان علف دريايی قابل خوردن پيدا کرد. قسمت آخر اين وعده غذايی را می توان در مناطق پر چوب پيدا کرد. مثلاً يک گياه گلدار قرن هاست که در انگلستان مصرف غذايی داشته است.
فرگوس گاهی آتشی کوچک کنار ساحل درست می کند تا غذای مورد علاقه خود را بپزد. علاقه شخصی او به حرفه اش تبديل شده است. او همچنين کلاسی درباره اين طرز زندگی، ارائه می دهد و دانش خود را در اختيار ديگران می گذارد. کسانی که علاقه دارند در اين زمينه دانش و تجربه ای کسب کنند با وبسايت او تماس می گيرند*. آقای درنن آنها را با خود به داخل طبيعت می برد تا دانسته های خود را به آنها منتقل کند.
علاقه واقعی فرگوس درنن تدريس در اين زمينه است. وی می گويد با خود ۶ يا ۳ کارآموز را به مناطق طبيعی مختلف می برد. حدود ۱۶ ساعت در لابه لای جنگل يا کنار ساحل يا علفزارها گشت می زنند و به آنها ياد می دهد چگونه طی فصول مختلف، مواد خوراکی وحشی پيدا و با آنها غذا، درست کنند.
علاقه به جستجو برای غذاهای وحشی اخيرا رواج بيشتری پيدا کرده است که می تواند ناشی از شرايط سخت اقتصادی باشد. سرآشپز رستوران «نوما» در کپنهاگ که در سال ۲۰۱۰ جايزه بهترين آشپز را نيز دريافت است، برای جمع آوری برخی از مواد لازم غذاهای خود به آذوقه جويی در طبيعت و به شيوه فرگوس می پردازد. خود فرگوس نيز زمانی برای رستوران های لندن همين کار را می کرد. اما معتقد است مصرف زمانی بهينه است که شما در درون طبيعت اين کار را بکنيد.
فرگوس می گويد: «از قديم فکر می کردند غذای وحشی يعنی غذای مجانی. ولی وقتی می گيم مجانی، بايد عميق تر فکر کنيم. بله شايد برای اين غذا پول کاغذی نمی پردازيم، ولی وقتی به عنوان مصرف روزانه به آن نگاه کنيد، می بينيد زمان و زحمتی که مصرف می شود خود ارزش اقتصادی دارد.»
آقای درنن کارآموزان خود را از خطرهای اين کار نيز، آگاه می کند. به گفته او کسانی که اين کار را می کنند غالبا يک سال کامل را در يک مکان خاص سپری می کنند تا با نقاط مختلف طبيعی و غذاهای وحشی قابل خوردن آن، آشنا شوند. وی می گويد: «اگر ندانيد دقيقا چه غذايی داريد جمع آوری می کنيد می توانيد مسموم شويد. اگر با انواع قارچ ها آشنا نباشيد نبايد آن ها را مصرف کنيد.» به همين خاطر فرگوس هميشه به کارآموزان خود گوشزد می کند تا درباره غذاهای وحشی که می خورند آگاهی لازم و کافی داشته باشند.
کسانی که ايده اينگونه آذوقه جويی را دوست دارند، ممکن است آن را طاقت فرسا بيابند. اما به گفته فرگوس، اين زحمت ارزشش را دارد چراکه اين غذاها صدها برابر تازه تر و سالم تر از آن چيزی هستند که از سوپرمارکت می توان خريد.