نمایش زنده ای که هزاران تماشاگر را در سراسر جهان مجذوب خود کرده است، هم اکنون در ایالات متحده آمریکا به روی صحنه می رود. چیزی که به «کاوالیا»، این شوی زنده جلوه های خاصی بخشیده است این است که ستارگان آن را اسب ها، سوارکاران و آکروبات بازانی تشکیل می دهند که با کمک و همکاری یکدیگر، یکی از موفق ترین و زیباترین نمایش ها را بر روی صحنه به اجرا می کنند.
یورتمه کردن با ریتم موزیک و از سرعت کم به سرعت زیاد رسیدن برای بازیگران این برنامه کم نظیر کار ساده ای است. این نمایش در یکی از بزرگترین چادرهای موجود در آمریکای شمالی برگزار می شود. فضایی که به اندازه کافی بزرگ است و به اسب ها اجازه جولان می دهد و آکروبات بازها هم می توانند درمحوطه بالای سر آن ها به انجام حرکات حیرت انگیز آکروبات بپردازند. حرکاتی که چنان به زیبایی انجام می شود که انسان را به یاد یک رویای زیبا در یک دنیای غیرواقعی می اندازد.
کارگردان هنری «کاوالیا»، نورماند لاتورل کانادایی است که پیش ازاین ها، خالق یکی از معروفترین سیرک های جهان به نام «سیرک دوسوله» بوده است: «من تحت تاثیر تاریخ حضور اسب ها در جهان که به تاریخ خود جهان بازمی گردد قرارگرفتم. شما هر کجای این جهان که نگاه کنید، جای نعل تاریخی از اسب ها را می بینید. هر جایی که یک رد نعل روی شن ها بجای مانده، جای پای یک انسان نیز نقش بسته است. انسان واسب سالیان سال است که حضوری مشترک بر این کره خاکی داشته اند. من به صورتی خواسته ام از این حیوان نجیب و نقشی که در زندگی انسان ها داشته است قدردانی کرده باشم. این چادرها بیش از ۲۰۰۰ نفر را در خود جای می دهند و ما در این مدت کوتاه توانسته ایم این نمایش را برای هزاران تماشاگر در سراسر کشور به اجرا درآوریم و تا امروز بیش از ۲ میلیون و نیم بلیت فروخته ایم.
به خاطر کار کردن با اسب، بازیگران هم با یکدیگر و هم با این اسب ها روابط صمیمانه و نزدیکی پیدا کرده اند و تبدیل به خانواده ای متشکل از اسب و انسان شده اند. اکروبات انسانی و حرکت اسب ها در یک طراحی موزون نشان دهنده قدرت و زیبایی این اسب هاست.
گروه موسوم به «کاوالیا» که در عکس های این مقاله شما یکی از برنامه های آن ها را در شهر واشنگتن می بینید، ازسال ها پیش کار تمرین های خود را آغازکرده است. این گروه کار خود را از ناحیه «کبک» درکانادا آغاز کرده و از هنر و استعداد ده ها آکروبات باز، اسب سوار و موزیسین ازسراسر جهان برخوردار است.
اسب هایی که در این برنامه شرکت دارند همگی یا استالیون هستند و یا از میان نژادهای برترانتخاب شده اند. اغلب آنان را اسب هایی از نژاد اروپایی تشکیل می دهند که از لحاظ تعلیم پذیری و قدرت نمونه هستند. برای تعلیم و تربیت هر یک از این اسب ها مدتی بین ۶ ماه تا ۱۰ سال وقت صرف شده است. سوارکاری با این اسب ها نیز تاحدودی چالش آمیز است. یکی از این سوارکاران «جسی لوکاوو» می گوید: «اکثریت ستارگان برنامه ما را همین اسب ها تشکیل می دهند و خوب البته آن ها هر یک اخلاق و رفتار خاص خود را دارند. ما سعی می کنیم همه چیز را طوری زیر نظر داشته باشیم که خیال تماشاگر راحت باشد. اما بعضی وقت ها ضمن اجرای برنامه، اسب رفتاری در پیش می گیرد که غیرقابل پیش بینی نیست. در این مواقع ما باید به صورتی آن ها را مهار کنیم که این رفتارهای غیرمتعارف، در حین اجرای برنامه به چشم تماشاگر نیاید و در واقع یک هارمونی و توازن در کل کار به عنوان یک اثر هنری زیبا به وجود بیاوریم. در واقع ما باید با این حیوانات کنار بیاییم و سعی کنیم با آنچه آنان دراختیار ما قرار می دهند کارکنیم.»
دربخش هایی از این نمایش تازه و بی سابقه، صحنه حرکت اسب ها و آدم ها به صورت یک رویا و خیال در دود و مه محو می شود و در برخی صحنه های دیگر، به نظر می رسد که این اسب ها هستند که بدون سوارکاران در یک باله دستجمعی شرکت کرده اند و از سویی به سوی دیگر به زیبایی و در حالتی طبیعی و کاملا آزادانه در حرکت اند.
سوارکار دیگری به نام لندون اسپنسرمی گوید: «مسئله جالب این است که هیچ یک از برنامه های ما عینا شبیه به همدیگر نیستند. به خاطر همین عدم پیش بینی که در مورد حرکات اسب ها وجود دارد. آن ها هم مثل انسان ها دارای حالت های روحی و روانی گوناگون اند. بنا بر این کار با آن ها تبدیل به یک چالش دائمی اما بسیار لذت بخش است.