در اوج بحران همه‌گیری کرونا، علاوه بر خبرهای بد و ناراحت کننده، همیشه خبرهای خوب هم هست. ازدواج، بچه‌دار شدن، و یا دریافت نامه پذیرش دانشگاه از اتفاقات خوب و شیرین زندگی هستند که در سراسر جهان، حتی در اوج ناراحتی‌ها، پیش می آیند.
ولی با از بین رفتن هزاران انسان به خاطر بیماری کووید۱۹ و بیکار شدن میلیون‌ها نفر دیگر در نتیجه تعطیلی شهر‌ها و رکود اقتصاد، بسیاری از افراد مردد هستند که آیا این روزهای خاص در زندگی‌شان را جشن بگیرند یا نه. در نتیجه، آنها به جای این که خوشحال باشند احساس گناه می‌کنند.
به گزارش روزنامه «یو‌اس‌ای تودی»، کارشناسان بهداشت روانی می‌گویند، این مسئله کاملا قابل درک، و در عین حال غیرضروری است.
دکتر رنه بایندر، استاد روان‌پزشکی دانشگاه کالیفرنیا در سان فرانسیسکو و رئیس پیشین انجمن روانپزشکان آمریکا، می گوید: «این یک واکنش کاملا طبیعی است که وقتی همه چیز برای شما بر وفق مراد است، ولی برای دیگران نیست، احساس گناه کنید. مسئله این جا است که این دو موضوع به هم ارتباطی ندارند. این به هیچ وجه تقصیر آنها نیست. زندگی، حتی در دوران فشارهای زیاد، نیز ادامه دارد.»
خانم دکتر بایندر می‌گوید این حس گناه همانند احساس گناهی است که نجات‌یافتگان از یک سانحه سقوط هواپیما یا افراد جان به در برده از یک تیراندازی دارند؛ احساس گناه از این که همه کشته شده‌اند، ولی آنها زنده مانده‌اند.
او می‌گوید: «شما باید از چیزهای خوب در زندگی لذت ببرید. باید حس خوبی داشته باشید. اگر با دیگران صحبت کنید به شما خواهند گفت که این چه حرفی است می زنید و دلیلی ندارد که از این مسئله احساس گناه کنید.»
آرت مارکمن، استاد روان‌شناسی در دانشگاه تگزاس در شهر آستین، می‌گوید شبکه‌های اجتماعی و گسترش خبر در آن شاید به حس گناه دامن بزند.
دکتر مارکمن می گوید: «۲۵ سال پیش اگر کسی سر کار ترفیع می گرفت خبر آن را در روزنامه محلی آگهی نمی داد، و تنها به دوستان و اعضای خانواده می گفت. ولی الان صدها حتی هزاران نفر، که همه آنها دوستان نزدیک ما نیستند، می توانند از این مسئله [در شبکه‌های اجتماعی] خبردار شوند. و انتشار خبر خوب و مثبت با این همه آدم که با آنها خیلی در ارتباط نیستیم، کمی عجیب است.»
کشیش مایکل باربر، که در حال حاضر مدیر کمیته مراقبت‌های مذهبی و اخلاقی در مرکز پزشکی سنت دیوید در شهر آستین تگزاس است، می‌گوید: «احساس گناه به جا است، ولی نباید خود را در آن غرق کنیم.»
او می افزاید: «ما همه انسان هسیتم و بخشی از تجربه مشترک ما احساسات است که شامل استرس و اضطراب و شادی ما می شود. جشن گرفتن رویداد‌های خوب در زندگی کاملاً به جا است. فقط تعادل را رعایت کنید و طوری رفتار نکنید که انگار آن را به رخ دیگران می‌کشید.»
