یک دانشجوی معترض از داخل ایران به صدای آمریکا گفت: «دانشگاه و دانشجویان بیش از هر زمان دیگری به حمایت و همراهی بقیه اقشار جامعه نیاز دارند چرا که در یکسال گذشته مدام زیر فشار نیروهای سرکوبگر حکومتی بوده‌اند.
این دانشجوی معترض که خواست نام و مشخصاتش فاش نشود، در گفتگوی اختصاصی با صدای آمریکا با اشاره به حضور گسترده دانشجویان ۲۰۰ دانشگاه کشور در اعتراضات سال گذشته افزود: «از همان روزهای ابتدایی همراهی دانشجویان با قیام زن، زندگی، آزادی، نیروی سرکوب در دانشگاههای ایران فعال شدند و سرکوبگران جدیدی هم تحت عنوان حراست استخدام شدند که اقدامات اولیه آنها، دستگیری و زندانی کردن دانشجویان بود.»
او در تشریح سیاستهای سرکوب دانشگاه نیز گفت: «در همان ابتدا دانشجویان معترض را ممنوع‌الورود کردند و در آبان ۱۴۰۱ آیین نامه انضباطی دانشجویان را تغییر دادند تا با آیین نامه جدید دست دانشگاهها را برای محروم کردن دانشجویان از حق تحصیل بازتر کنند.»
به گفته این دانشجو «بعد از فروکش کردن قیام، کمیته انضباطی به ابزار سرکوب دانشجویان تبدیل شد و حدود ۶۰۰ دانشجو تعلیق شدند و حتی در تابستان نیز نیروی سرکوب با تماس و احضارهای گسترده دانشجویان به کمیته انضباطی دور جدیدی از برخوردها به ویژه در موضوع موضوع حجاب اجباری را صورت دادند.»
او تصریح کرد: «دانشگاه یک سال است که مورد هجوم نیروهای سرکوب قرار گرفته است ولی انگار تا زمانی که اساتید اخراج نشدند، مسئله دانشگاه به مسئله اجتماعی و عمومی تبدیل نشد. شوراهای صنفی یکی از ارکان مهم جنبش دانشجویی از ابتدای دهه ۹۰ بودند. اما در این دوره در خیلی از دانشگاهها با رد صلاحیت کاندیداها عملاً اجازه تشکیل شورای صنفی را نداند.»
این دانشجوی معترض ساکن ایران در ادامه سخنانش به صدای آمریکا گفت: «مقامات جمهوری اسلامی، حتی در مقطعی طی نامه‌های نمایشی برای دانشجویان حکم عفو و بخشش صادر کردند، اما این نامه‌ها سراپا دروغ بودند و تا به امروز نه تنها هیچ دانشجویی شامل عفو نشده بلکه آن دانشجویانی که دستگیر شده بودند و مورد عفو نمایشی قرار گرفته بودند، در دانشگاهها با پرونده‌های جدیدی روبرو شدند، یعنی قوه قضائیه عفو صادر کرد ولی از آن طرف به دانشگاه گفتند شما پرونده جدید برای دانشجو باز کنید.»
او با تاکید بر این نکته که «دانشگاه و دانشجویان بیش از هر زمان دیگری به حمایت و همراهی بقیه اقشار جامعه نیاز دارند» خاطرنشان کرد: «حملات گسترده‌ای به دانشگاه شده است و عملاً دانشگاهها را هم از دانشجویان مطالبه‌گر و فعال و هم از اساتید دغدغه‌مند خالی کردند و حالا لازم است که فعالین مدنی، فعالین حقوق بشر، فعالین کارگری و تمامیت جامعه از دانشجویان و نهاد دانشگاه تمام قد حمایت کنند،خواهان لغو کلیه احکام صادر شده برای دانشجویان و اساتید باشند تا دست نیروهای امنیتی از دانشگاهها کوتاه شود و نتوانند دانشگاه را به پادگان تبدیل کنند.»
