اولین باغچه بان، همسر ثمین باغچه بان و نخستین آموزگار زن اپرا در ایران شامگاه شنبه در استانبول ترکیه درگذشت. وی به هنگام مرگ هشتاد و دوساله بود. اولین، شهروند ترکیه بود. مادرش فرانسوی و پدرش از اهالی شهر مرسین ترکیه بود. اولین نیز در همین شهر متولد شد. او که اهل موسیقی بود در یک برنامه موسیقی که در آنکارا برگزار شده بود با ثمین باغچه بان، آهنگساز و موسیقی دان ایرانی آشنا شده و همراه وی به ایران بازگشت. خودش گفته بود: «ثمین می‌خواست کمپوزیسیون بخواند. اوایل ما هیچ دوستی نداشتیم. من حتا زیاد ازش خوشم نمی‌آمد. در تابستان که بچه‌ها معمولا به شهرستان خودشان می‌رفتند، من اتفاقا در کنار ثمین نشستم. هیچ خوشم هم نیامده بود. اما خوب به ما گفته بودند که باید این طوری بنشینید. دیدم این آدم، آن آدمی نیست که من در ذهنم داشتم. هر چه که داشت با همه قسمت می‌کرد. با همه مهربانی می‌کرد. همین کارهای او مرا تحت تاثیر قرارداد. من در برابر مهرهم ضعیف هستم و هم به آن اعتقاد دارم. معتقدم که مهر و محبت بزرگترین نیروی انسان و بزرگترین انرژی است که در زندگی وجودارد. در آن جا بود که بالاخره من به او علاقمند شدم و او هم که مرا دوست داشت و نامزد کردیم. او فوق لیسانس دومش بود و باید برمی‌گشت ایران و من هم لیسانسم را گرفتم و مستقیم به ایران رفتم.»
اولین از همان آغاز ورود به ایران و به دلیل شیفتگی به موسیقی و هنرهای اجرایی، کار با گروههای همآوایی و اپرایی را آغاز کرد. تشکیل یک گروه همآوایی نوجوانان از جمله تلاشهای وی در آن زمان است. کار با گروه کودکان کندذهنان از دیگر تلاشهای وی بود.
ثمین باغچه بان همسر اولین، فرزند جبار باغچه بان از چهره های برجسته فرهنگی معاصر ایران بود که در مسائل تربیتی و فرهنگی تلاشهای بی وقفه و ماندگاری داشت. بنیانگذاری آموزشگاههای ناشنوایان از جمله کارهای جبار بشمار می آید.