کمیته حفاظت از روزنامه نگاران، که از آزادی مطبوعات طرفداری می کند، ایران را «بدترین زندانبان» روزنامه نگاران در جهان نامیده است. کمیته همچنین ایران را در فهرست کشورهایی که در آنها سانسور بسیار رواج دارد در ردیف چهارم قرار داده است. حالا، رژیم ایران با فراخواندن نرگس محمدی روزنامه نگار و مدافع حقوق بشر به زندان بر شهرت بی اعتبار شده خود افزوده است.
خانم محمدی، مدافع دیرینه حقوق زنان، همچنین سخنگوی مرکز ممنوعه مدافعان حقوق بشر برهبری شیرین عبادی برنده جایزه صلح نوبل بود.
محمدی که در آغاز در ژوئن ۲۰۱۰ دستگیر شد، پس از بازداشت در یک سلول انفرادی در زندان بیمار شد، و موقتا در ژوئیه ۲۰۱۱ از زندان آزاد شد. در اکتبر ۲۰۱۱، به اتهامات «اقدام علیه امنیت ملی»، «عضویت در مرکز مدافعان حقوق بشر» ، «تبلیغ علیه نظام» ، به ۱۱ سال زندان محکوم شد. محکومیت سرانجام به ۶ سال کاهش یافت.
تارا سوننشاین، معاون وزارت امور خارجه آمریکا در دیپلماسی عمومی، اخیرا در یک کنفرانس خبری بر نقش مهم روزنامه نگاران و آزادی مطبوعات در جوامع سالم تاکید گذاشت. او گفت «آزادی رسانه ها مترادف معنوی اکسیژن است، نشان می دهد جامعه چگونه تنفس می کند، و ستون اصلی ساختن جوامع مدنی است.»
ایران، همانند تمام کشورهای سراسر جهان، به اکسیژن نیاز دارد، و روزنامه نگاران و فعالان جامعه مدنی مانند نرگس محمدی، بدلیل کوشش هایشان خفه می شوند. وضع دشوار او و ده ها روزنامه نگار دیگر که در زندان های ایران عذاب می کشند نشان می دهد روزنامه نگاری، آن گونه که هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه امریکا گفته است، «ندای قهرمانان هر روز است»، و ایالات متحده «همچنان در کنار کسانی که درشرایط خطرناک واقعیت را دنبال و ثبت می کنند و گزارش می دهند، خواهد ایستاد.»