در اواخر ژوئن، پرزیدنت باراک اوباما از ملک عبدالله پادشاه عربستان سعودی در کاخ سفید استقبال کرد. دو رهبر درباره مشکلات امنیتی در افغانستان و پاکستان بحث کردند، حمایت نیرومند خود را از کوشش های گروه پنج بعلاوه یک درباره برنامه اتمی ایران یاد آور شدند، و از ایران خواستند به تعهدات بین المللی خود براساس قطعنامه های شورای امنیت و آژانس بین المللی انرژی اتمی عمل کند. آنها ابراز امیداری کردند گفت و گوهای غیر مستقیم با اسراییلیان و فلسطینیان به ایجاد دو کشوری که در صلح و امنیت در کنارهم زندگی کنند منجر شود، و براهمیت تلاش برای جلوگیری از افراط گرایی خشن بار دیگر تاکید گذاشتند.
دو کشور تاریخی از همکاری با یکدیگر دارند، که به آغاز پادشاهی مدرن عربستان سعودی باز می گردد. آمریکا دولت ملک عبدالعزیر را در سال ۱۹۳۱، یک سال پیش از آن که او پادشاهی متحده عربستان سعودی را اعلام کند، به رسمیت شناخت. در ۱۹۴۳، فرانکلین روزولت رییس جمهوری وقت آمریکا اعلام کرد که «دفاع از عربستان سعودی برای دفاع از ایالات متحده آمریکا حیاتی است.» در فوریه ۱۹۴۵، پرزیدنت روزولت میزبانی ملک عبدالعزیر را درعرشه ناوشکن
یواس اس کوینسی، هنگامی که در دریاچه «گریت بیتر» در کانال سوئز لنگر انداخته بود، برعهده گرفت. آن دیدار، که نخستین ملاقات بین رهبران آمریکا و سعودی بود، مناسبات آینده بین دو کشور را شکل داد، و روابط رسمی آنها را آغاز کرد.
پرزیدنت اوباما در اظهارات مشترکی با ملک عبدالله گفت: «از زمان آن دیدار تاریخی که ۶۵ سال پیش بین فرانکلین دلانو روزولت و ملک عبدالعزیر صورت گرفت، ما شاهد گسترش مناسبات نیرومند و استراتژیک بین آمریکا و عربستان سعودی بوده ایم.»
درحقیقت، دو کشور در اجرای تعدادی از پروژه ها برای حمایت از بهبود و افرایش کارآیی دولت همکاری می کنند. آنها در دسامبر ۲۰۰۸ توافقتامه علمی و فناوری دو جانبه ای امضا کردند، و از آن هنگام، دانشمندان آمریکا و سعودی بارها با یکدیگر به گفت و گو نشسته اند و برای شناسایی پروژه های مشخص جهت همکاری تبادل نظر کرده اند. دو کشور در مسائل بهداشتی، آموزشی، حمایت از جامعه مدنی، و افزایش سرمایه گذاری و تجارت دو جانبه همکاری های گسترده ای دارند.
پریدنت اوباما گفت: «ما برای توسعه تماس های مردم با مردم، برنامه های آموزشی، روابط تجارتی، و تقویت بازرگانانی که در دو کشور کار می کند، تلاش خواهیم داد، تا نه فقط دولت هایمان نیرومند باقی بمانند بلکه مردم به کوشش برای کامیابی و غنای دو کشور ادامه دهند.»