پژوهش جدیدی نشان داده است اکثر افرادی که در اوایل همه‌گیری کووید-۱۹ در بیمارستان بستری شدند، حتی دو سال پس از ابتلا، علائمی از بیماری دارند.
نتایج این پژوهش که در مجله «لنست» منتشر شده است نشان می‌دهد ۵۵ درصد از بیماران دو سال بعد از ابتلا به کووید-۱۹ هنوز دارای دست‌کم یکی از علائم بیماری بودند. این افراد شش ماه پس از ابتلا ۶۸ درصد علائم بیماری را داشتند.
محققانی از بیمارستان «دوستی چین و ژاپن» به بررسی سوابق ۱۱۹۲ نفر پرداختند که در بیمارستانی در ووهان چین بستری شده بودند و بین ۷ ژانویه تا ۲۰ مه سال ۲۰۲۰ از بیمارستان مرخص شدند.
پژوهشگران ۶ ماه، ۱۲ ماه، و ۲ سال پس از ترخیص بیماران را تحت‌نظر داشتند و ارزیابی آنها را از علائم بیماری را جویا شدند.
شرکت‌کنندگان در این پژوهش همچنین با استفاده از تست‌های پزشکی از جمله عملکرد ریوی، سی‌تی اسکن، و تست‌های پیاده‌روی شش دقیقه‌ای مورد ارزیابی قرار گرفتند.
به طور کلی، شرکت کنندگان دو سال بعد از ابتلا از سلامتی ضعیف‌تری برخوردار بودند. کسانی که علائم کووید طولانی‌مدت داشتند درد، خستگی، مشکلات خواب و مشکلات سلامت روان را جزو علائم خود عنوان کردند.
بیمارانی که در حین بستری شدن در بیمارستان از کمک تنفسی برخوردار شده بودند در طولانی‌مدت نسبت به سایرین مشکلات ریوی بیشتری داشتند.
شرکت‌کنندگانی که علائم طولانی‌مدت داشتند همچنین بیشتر از پیش از همه‌گیری کرونا به پزشک مراجعه کردند. علاوه بر این، ورزش برایشان سخت‌تر شده بود و به طور کلی کیفیت زندگی ضعیف‌تری را گزارش دادند.
دکتر بن کائو از بیمارستان «دوستی چین و ژاپن» در گفتگو با شبکه خبری سی‌ان‌ان ابراز امیدواری کرده است که این تحقیق، پزشکان را تشویق کند تا حتی سال‌ها پس از ابتلای اولیه، وضعیت سلامت بیماران را از آنها بپرسند.
پژوهشگران همچنین امیدوارند پزشکان در رابطه با درمان بیماران مبتلا به کووید طولانی‌مدت آموزش‌های بیشتری ببینند.
این پژوهش محدودیت‌هایی نیز داشت. به عنوان مثال، محققان نتایج را با افرادی که به دلایلی غیر از ابتلا به کرونا در بیمارستان بستری شده بودند مقایسه نکردند تا ببینند آیا آنها نیز علائم طولانی مدت دارند یا خیر.
همچنین، گروه بستری‌شده در بیمارستان را با افرادی در جامعه که هرگز کووید-۱۹ نگرفته‌اند مقایسه کردند. آن گروه هم یک سال بعد مشکلات سلامتی پیدا کردند، اما این اتفاق تنها در نیمی از افراد گروه بستری در بیمارستان مشاهده شد.
محدودیت دیگر این بود که این تحقیق شامل یک بیمارستان واحد می‌شد، بنابراین نتایج ممکن است برای همه بیماران بستری شده در بیمارستان صدق نکند. در اوایل همه‌گیری کرونا، بیماران معمولاً برای مدت طولانی‌تری نسبت به حالا در بیمارستان نگه داشته می‌شدند و این می‌توانست روی مدت زمانی که فرد علائم دارد تأثیر بگذارد.
از آنجایی که این پژوهش در اوایل شیوع کرونا انجام شد، مشخص نیست آیا نتایج مشابهی در افرادی که به سویه‌های بعدی ویروس کرونا مبتلا شدند یا در افرادی که واکسینه شده‌اند مشاهده خواهد شد یا نه.
