این روزها که سرگرم پوشش خبرهای مربوط به انتخابات ایران هستم، گاهی در شبکه های مجازی مثل فیس بوک، با واکنش برخی از خوانندگان و بینندگان مواجه می شوم که از پوشش خبرهای انتخابات انتقاد می کنند. مثلا برخی شان می گویند «کی می خواد تو انتخابات شرکت کنه»، «چرا تنور انتخابات را گرم می کنید»، «ما که شرکت نمی کنیم، شما چرا خبر رسانی اینها را می کنید» و...
این برای من قابل درک است که برخی از نظام سیاسی ایران یا نحوه برگزاری انتخابات در ایران راضی نباشند. یا حتی برخی خواستار سرنگونی این نظام باشند اما کار رسانه ایجاب می کند که خبرنگار بدون دخالت دادن نظرات شخصی، به پوشش خبر بپردازد.
همانطور که در «منشور صدای آمریکا» آمده، «صدای آمریکا پیوسته به عنوان یک منبع معتبر و قابل اطمینان خبر عمل خواهد کرد. اخبار صدای آمریکا دقیق، واقعی و فراگیر خواهد بود.»
معمولاً خبر خود را تحمیل می کند و هر رسانه ای براساس سیاست های خبری خود به پوشش خبرها می پردازد.
مثلا از روز سه شنبه ثبت نام نامزدهای انتخابات در ایران آغاز شد. به هر حال، ده ها نفر برای شرکت در انتخابات ثبت نام کردند. آیا می شود از این خبر گذشت؟ آیا نباید این خبر را داد؟ اگر این خبر انتشار داده نشود، به راحتی متهم می شویم که یک واقعه را پوشش نداده ایم و این یعنی نسبت به خبرها بی طرف نیستیم.
از سوی دیگر، الزاماً انعکاس این خبر، به معنی همراهی با انتخابات نیست. بلکه پوشش درست خبر می تواند به آگاهی مخاطب منجر شود.
صدای آمریکا در ایران دفتری ندارد و جمهوری اسلامی، سالهاست بر روی برنامه های تلویزیونی بخش فارسی، پارازیت می فرستد.
یکی از دلایل این محدودیت ها از سوی مقام های جمهوری اسلامی ایران و ممانعت آنها از دسترسی آزادانه به اینترنت و شبکه های فارسی زبان تلویزیونی از جمله صدای آمریکا، این است که آنها ترجیح می دهند مردم در ایران از شبکه های رسمی حکومت، اخبار را دریافت کنند.
شواهد زیادی وجود دارد که تلویزیون حکومتی ایران بیشتر از اطلاع رسانی به پروپاگاندا و تبلیغات حکومتی پایبند است. بنابراین بعضی از حقایق را از دید مخاطب مخفی می کند و یا حتی گاهی آن را وارونه جلوه می دهد.
از مثال انتخابات و ثبت نام نامزدها دور نشویم. در روز اول ثبت نام، یکی از افرادی که نام نویسی کرد، «کامران باقری لنکرانی» بود. وزیر سابق بهداشت در دولت که احمدی نژاد او را «مثل هلو» نامیده بود. تلویزیون حکومتی ایران در گزارش خود درباره انتخابات هیچ اشاره ای نکرد که آقای باقری لنکرانی چرا از دولت رفت، چه گرایش فکری دارد و چه کسانی حامی او هستند.
من در گزارشم، اشاره کردم که آقای باقری لنکرانی بخاطر اختلاف با احمدی نژاد برکنار شد، او از چهره های نزدیک به محمدتقی مصباح یزدی است و صادق محصولی میلیاردر معروف و عضو سابق سپاه، حامی اوست.
انعکاس این اطلاعات، و موارد مشابه درک دقیقتری به مخاطب می دهد. معمولا در برنامه های خبری مان، از کارشناسان برای تحلیل خبرهای مهم استفاده می کنیم.
همچنین در برخی برنامه های تحلیلی صدای آمریکا مانند «افق»، کارشناسان از ابعاد مختلف به رویداد های جاری ایران و جهان نگاه می کنند.
این کار برای یک رسانه بین المللی مثل صدای آمریکا یک هدف است که بتواند به مخاطب اش، مثلا در ایران، درک درست، بهتر و دقیق تری نسبت به مسایل محلی و جهانی بدهد. آن وقت آن شهروند می تواند بهتر تصمیم بگیرد که اساسا آیا در انتخابات شرکت کند یا خیر.
بنابراین پرداختن به خبر، گرم کردن تنور انتخابات است و بلکه هدف، افزایش آگاهی و خبررسانی ست.
این برای من قابل درک است که برخی از نظام سیاسی ایران یا نحوه برگزاری انتخابات در ایران راضی نباشند. یا حتی برخی خواستار سرنگونی این نظام باشند اما کار رسانه ایجاب می کند که خبرنگار بدون دخالت دادن نظرات شخصی، به پوشش خبر بپردازد.
همانطور که در «منشور صدای آمریکا» آمده، «صدای آمریکا پیوسته به عنوان یک منبع معتبر و قابل اطمینان خبر عمل خواهد کرد. اخبار صدای آمریکا دقیق، واقعی و فراگیر خواهد بود.»
معمولاً خبر خود را تحمیل می کند و هر رسانه ای براساس سیاست های خبری خود به پوشش خبرها می پردازد.
مثلا از روز سه شنبه ثبت نام نامزدهای انتخابات در ایران آغاز شد. به هر حال، ده ها نفر برای شرکت در انتخابات ثبت نام کردند. آیا می شود از این خبر گذشت؟ آیا نباید این خبر را داد؟ اگر این خبر انتشار داده نشود، به راحتی متهم می شویم که یک واقعه را پوشش نداده ایم و این یعنی نسبت به خبرها بی طرف نیستیم.
از سوی دیگر، الزاماً انعکاس این خبر، به معنی همراهی با انتخابات نیست. بلکه پوشش درست خبر می تواند به آگاهی مخاطب منجر شود.
صدای آمریکا در ایران دفتری ندارد و جمهوری اسلامی، سالهاست بر روی برنامه های تلویزیونی بخش فارسی، پارازیت می فرستد.
یکی از دلایل این محدودیت ها از سوی مقام های جمهوری اسلامی ایران و ممانعت آنها از دسترسی آزادانه به اینترنت و شبکه های فارسی زبان تلویزیونی از جمله صدای آمریکا، این است که آنها ترجیح می دهند مردم در ایران از شبکه های رسمی حکومت، اخبار را دریافت کنند.
شواهد زیادی وجود دارد که تلویزیون حکومتی ایران بیشتر از اطلاع رسانی به پروپاگاندا و تبلیغات حکومتی پایبند است. بنابراین بعضی از حقایق را از دید مخاطب مخفی می کند و یا حتی گاهی آن را وارونه جلوه می دهد.
از مثال انتخابات و ثبت نام نامزدها دور نشویم. در روز اول ثبت نام، یکی از افرادی که نام نویسی کرد، «کامران باقری لنکرانی» بود. وزیر سابق بهداشت در دولت که احمدی نژاد او را «مثل هلو» نامیده بود. تلویزیون حکومتی ایران در گزارش خود درباره انتخابات هیچ اشاره ای نکرد که آقای باقری لنکرانی چرا از دولت رفت، چه گرایش فکری دارد و چه کسانی حامی او هستند.
من در گزارشم، اشاره کردم که آقای باقری لنکرانی بخاطر اختلاف با احمدی نژاد برکنار شد، او از چهره های نزدیک به محمدتقی مصباح یزدی است و صادق محصولی میلیاردر معروف و عضو سابق سپاه، حامی اوست.
انعکاس این اطلاعات، و موارد مشابه درک دقیقتری به مخاطب می دهد. معمولا در برنامه های خبری مان، از کارشناسان برای تحلیل خبرهای مهم استفاده می کنیم.
همچنین در برخی برنامه های تحلیلی صدای آمریکا مانند «افق»، کارشناسان از ابعاد مختلف به رویداد های جاری ایران و جهان نگاه می کنند.
این کار برای یک رسانه بین المللی مثل صدای آمریکا یک هدف است که بتواند به مخاطب اش، مثلا در ایران، درک درست، بهتر و دقیق تری نسبت به مسایل محلی و جهانی بدهد. آن وقت آن شهروند می تواند بهتر تصمیم بگیرد که اساسا آیا در انتخابات شرکت کند یا خیر.
بنابراین پرداختن به خبر، گرم کردن تنور انتخابات است و بلکه هدف، افزایش آگاهی و خبررسانی ست.
