اندرو کومو، فرماندار نیویورک در جریان کنفرانس روزانه خبری خود پیرامون ویروس کرونا، فاصله اجتماعی و قرنطینه را پدیده ای توصیف کرد که می تواند سخت و دشوار باشد.
به گفته او نباید آسیب های شخصی، درد و رنج ناشی از تنهایی و انزوا را دست کم گرفت، چرا که این شرایط بر خلاف ویژگی های انسانی از جمله عدم توانایی برای دلداری دادن و یا عدم امکان در آغوش کشیدن است و همه اینها غیرطبیعی و آزاردهنده است.
کارشناسان می دانند که سالها تنهایی یا انزوا می تواند به اضطراب، افسردگی، و زوال عقل در بزرگسالان منجر شود. پاسخ ضعیف سیستم ایمنی بدن، افزایش وزن و چاقی، فشار خون بالا، بیماری قلبی، و کاهش طول عمر از جمله نتایج چنین شرایطی است.
کودکانی که دوستان کمتری دارند یا در مدرسه مورد اذیت و آزار قرار می گیرند و تنها و منزوی هستند، میزان اضطراب و افسردگی بیشتری دارند و در رشد آنها در برخی زمینه‌ها وقفه ایجاد می شود.
اما وقتی شاهد نوعی بیماری فراگیر جهانی مانند کووید-۱۹ هستیم که پدیده تازه ای محسوب می شود، کارشناسان شواهد و مدارکی برای بررسی تأثیراتش بر زندگی انسان در دست ندارند.
به گفته النا میکالسن، مدیر روانشناسی بخش کودکان بیمارستان سن آنتونیو، اکثر مطالعاتی که تاکنون انجام شده، بر انزوای اجباری و عدم حمایت متمرکز بوده است. او در ادامه یادآور می شود که در شرایط کنونی حمایت اجتماعی زیادی وجود دارد و این پشتیبانی اجتماعی، یکی از عوامل مثبت پیش بینی سلامتی و پیامدهای سلامت روان است.
او در ادامه می گوید اینکه تمام جهان در شرایط یکسانی هستند، مفید است. چرا که مشترکات زیادی دارند که می تواند منجر به توسعه سریع استراتژی های مقابله و استفاده از منابع مختلفی چون دوستان، مدارس و مشاغل شود.
النا میکلسن در این دوره به بیماران خود توصیه می کند که با مردم در ارتباط باشند، مرتب ورزش کنند، برنامه خود را در حد مقدور حفظ کنند تا همه افراد خانواده هدفی در روز داشته باشند. انتظار و نگرانی از بیماری، می تواند باعث افزایش اضطراب شود.
