احتمال دارد همزمان با بازنشستگی ون جیابائو، نخست وزیر چین و به قدرت رسیدن رهبری جدید در این کشور، پکن برای دستیابی به اهداف بلندپروازانه انرژی تا سال ٢٠٢٠ در کشور پروژه های جدید ساخت سد و تولید برق از انرژی آبی را با سرعت بیشتری تکمیل کند.
ساخت سد در دوران قدرت ون جیابائو به طور قابل توجهی معوق مانده بود، چرا که او شخصاٌ در پروژه های تولید برق از انرژی آبی مانع تراشی می کرد تا از اعتراض های عمومی مردم منطقه اجتناب کند. ناظران معتقدند سرعت ساخت سد به دل و جرات رهبری جدید چین برای مدیریت و رویارویی با مخالفت های عمومی برای اجرای چنین پروژه هایی بستگی خواهد داشت.
به گزارش خبرگزاری رویترز برخی تحلیلگران انرژی در چین می گویند در دوران حاکمیت ون جیابائو فقط یک سوم پروژه هایی که در فهرست اولویت سال های ٢٠٠٦ تا ٢٠١٠ بودند، تکمیل شدند. پروژه ٥٩ میلیارد دلاری ساخت «سد سه جرجس» از آن جمله است که به دلیل هزینه های زیست محیطی و اجتماعی که چین برای روند توسعه در کشور می پردازد، مورد انتقاد قرار گرفته بود.
در شرایطی که اقشار مرفه و ثروتمند چین هوادار ایده مدل توسعه اقتصادی «رشد به ازای پرداخت هر هزینه ای» هستند و رهبران چین توسعه پروژه هایی برای بهره برداری از انرژی آبی و تولید برق را به طور جدی مدنظر دارند، احتمال ساخت تعداد بیشتری سد در این کشور قوت گرفته است.
به نظر می رسد رهبران چین چاره ای به جز توسل به بهره گیری از انرژی آب و تولید انرژی از این مسیر ندارند، چرا که جمعیت این کشور دیگر تمایلی به استفاده از سوخت های جایگزینی همچون زغال سنگ و یا انرژی هسته ای نشان نمی دهند.
دولت چین قصد دارد تا با کاهش مصرف زغال سنگ و محدود کردن اتکای فزاینده به واردات نفت که بسیار گران تمام می شود، کل ظرفیت تولید برق کشور را تا سال ٢٠٢٠، به تقریباً ١٥٠٠ گیگاوات افزایش دهد. این کشور تا پایان سال گذشته ١٠٦٠ گیگاوات برق تولید می کرد.
این هدف بسیار بلندپروازانه و تولید این میزان انرژی، پروژه ای بسیار عظیم است. افزایش ظرفیت تولید انرژی که چین در نظر دارد، تقریباً معادل مجموع ظرفیت تولید برق در هند و روسیه است.
پکن همچنین درصدد است تا سهم استفاده از سوخت های غیرفسیلی خود را تا سال ٢٠٢٠ به پانزده درصد کل مجموع انرژی های کشور افزایش دهد. این رقم در سال ٢٠٠٩، ٩̷٤ درصد بود. اما چین، پس از فاجعه فوکوشیما در ژاپن، برنامه های خود برای بهره گیری از انرژی هسته ای را به حالت تعلیق درآورد، بنابراین گزینه های پیش روی این کشور برای بهره گیری از انرژی پاک کاهش یافته و بدون ساخت تعداد بیشتری سد دستیابی به اهداف بلندمدتبرای مقامات پکن دشوارتر شده است.
ساخت سد در دوران قدرت ون جیابائو به طور قابل توجهی معوق مانده بود، چرا که او شخصاٌ در پروژه های تولید برق از انرژی آبی مانع تراشی می کرد تا از اعتراض های عمومی مردم منطقه اجتناب کند. ناظران معتقدند سرعت ساخت سد به دل و جرات رهبری جدید چین برای مدیریت و رویارویی با مخالفت های عمومی برای اجرای چنین پروژه هایی بستگی خواهد داشت.
به گزارش خبرگزاری رویترز برخی تحلیلگران انرژی در چین می گویند در دوران حاکمیت ون جیابائو فقط یک سوم پروژه هایی که در فهرست اولویت سال های ٢٠٠٦ تا ٢٠١٠ بودند، تکمیل شدند. پروژه ٥٩ میلیارد دلاری ساخت «سد سه جرجس» از آن جمله است که به دلیل هزینه های زیست محیطی و اجتماعی که چین برای روند توسعه در کشور می پردازد، مورد انتقاد قرار گرفته بود.
در شرایطی که اقشار مرفه و ثروتمند چین هوادار ایده مدل توسعه اقتصادی «رشد به ازای پرداخت هر هزینه ای» هستند و رهبران چین توسعه پروژه هایی برای بهره برداری از انرژی آبی و تولید برق را به طور جدی مدنظر دارند، احتمال ساخت تعداد بیشتری سد در این کشور قوت گرفته است.
به نظر می رسد رهبران چین چاره ای به جز توسل به بهره گیری از انرژی آب و تولید انرژی از این مسیر ندارند، چرا که جمعیت این کشور دیگر تمایلی به استفاده از سوخت های جایگزینی همچون زغال سنگ و یا انرژی هسته ای نشان نمی دهند.
دولت چین قصد دارد تا با کاهش مصرف زغال سنگ و محدود کردن اتکای فزاینده به واردات نفت که بسیار گران تمام می شود، کل ظرفیت تولید برق کشور را تا سال ٢٠٢٠، به تقریباً ١٥٠٠ گیگاوات افزایش دهد. این کشور تا پایان سال گذشته ١٠٦٠ گیگاوات برق تولید می کرد.
این هدف بسیار بلندپروازانه و تولید این میزان انرژی، پروژه ای بسیار عظیم است. افزایش ظرفیت تولید انرژی که چین در نظر دارد، تقریباً معادل مجموع ظرفیت تولید برق در هند و روسیه است.
پکن همچنین درصدد است تا سهم استفاده از سوخت های غیرفسیلی خود را تا سال ٢٠٢٠ به پانزده درصد کل مجموع انرژی های کشور افزایش دهد. این رقم در سال ٢٠٠٩، ٩̷٤ درصد بود. اما چین، پس از فاجعه فوکوشیما در ژاپن، برنامه های خود برای بهره گیری از انرژی هسته ای را به حالت تعلیق درآورد، بنابراین گزینه های پیش روی این کشور برای بهره گیری از انرژی پاک کاهش یافته و بدون ساخت تعداد بیشتری سد دستیابی به اهداف بلندمدتبرای مقامات پکن دشوارتر شده است.
