موسیقی «بلوگراس» Bluegrass در آمریکا با ورود مهاجرین «سلتی» Celtic، اهالی «ولش»، بریتانیایی ها و اروپایی هایی که به زبان سلتیک تکلم می کردند درمناطق کوهستانی شمال شرقی آمریکا در حدود سال های ١٧٠٠ میلادی پایه گزاری شده است.
با گذشت سال ها موسیقی «بلوگراس» هنوزهم در بسیاری ازنواحی مختلف ایالات متحده آمریکا از محبوبیت زیادی برخوردار است.
جلسات همنوازی این موسیقی، با حضور نوازندگانی که در نواختن موسیقی «بلوگراس» تخصص دارند در اغلب شهرهای آمریکا برگزار می شود. این موسیقی در مناطق دیگر جهان نیز از محبوبیت خاصی برخوردار است و اغلب به صورت همین گونه جلسات همنوازی، نواخته می شود.
یکی از قدیمی ترین جلسات هم نوازی موسیقی «بلوگراس» هرماه دو بار در ایالت فلوریدا برگزار می شود. موسیقی دان های مختلف، در نواحی سبز و جنگلی «کاسیا» Casias زیر درختان بلوط و بید مجنون جمع می شوند و به نواختن موسیقی مشغول می پردازند.
«لاری تسترمن»، نوازنده گیتار و سازدهنی می گوید این تنها فرصتی است که اومی تواند با دوستداران دیگر این موسیقی گردهم آمده و به نواختن موسیقی که به شدت به آن علاقه دارد بپردازد:«شما می توانید اسم ملاقاتی ها را روی ما بگذارید چون بسیاری از ما در این جلسات نواختن موسیقی برای اولین بار و درهمین محل همدیگر را ملاقات می کنیم. اما بلوگراس نقطه مشترکی است که ما و بسیاری از مردم دیگر را در این ناحیه دورهم جمع می کند.»
این موسیقی منحصربه فرد آمریکایی که ریشه در تاریخ و فرهنگ این کشور دارد بنا برگفته تسترمن ریشه هایی در فرهنگ موسیقی مردم ایرلند نیز دارد:«هنگامی که ایرلندی ها به این کوهستان ها آمدند تا در اینجا ساکن شوند، مقادیر زیادی سازهای زهی به همراه داشتند. علاوه برآن این مهاجران رقص و موسیقی خود را نیز به همراه آوردند.»
در جلسات نواختن موسیقی «بلوگراس» از هیچگونه وسائل الکترونیکی پخش صدا یا بلندگو و میکروفن استفاده نمی شود بلکه این موسیقی به شکل سنتی آن با سازهای آکوستیک نواخته می شود.
«جی جی وایز» یکی از نوازندگان گروهی است به نام «هیلتاپ رمپلرز» Hilltop Ramblers یا ولگردان کوهستانی:«اول دنبال یک بانجو می گردیم. بعد یک گیتار ضربی به آن اضافه می کنیم. البته یک ویولون هم حتما لازم است و خوب یک ماندولین قدیمی همیشه کاربرد دارد. چرا که صدای ماندولین یکی از زیباترین صداهای موسیقی بلوگراس است.»
«بیل مونرو»، موسیقیدان دیگری است که اغلب از او به نام «پدر موسیقی بلوگراس» نام برده می شود. این ژانر موسیقی به باور بسیاری نام خود را از گروهی که مونرو در دهه ٣٠ میلادی گردهم آورده بود گرفته است. گروهی که به آن نام «پسران بلوگراس» The Bluegrass Boys داده شده بود.
بسیاری از موزیسین های امروزی بلوگراس خود را سرسپارده سبک موسیقی «مونرو» می دانند. موسیقی پیچیده که با سرعتی سرسام آور نواخته می شود. بسیاری از نوازندگان اعتراف می کنند که نواختن این نوع موسیقی به شیوه مونرو به قدری مشکل است که اغلب آن ها قدرت انجام آن را ندارند.
ویس می گوید:«اگر ما بتوانیم با نواختن این موسیقی باعث نشاط خاطر شنوندگان شویم حتی اگر نتوانیم آن را به سرعت و دقتی که برخی از نوازندگان دیگر دارند اجرا کنیم باز از اجرای آن خوشحالیم.»
اجرای موسیقی بلوگراس در فلوریدا به مدت ٢٠ سال است که ادامه دارد و دوستداران این موسیقی امیدوارند که نواختن این موسیقی محبوب و نشاط آور در سال های متمادی آینده ادامه پیدا کند.