ترانه مشهور «بلا چا» یا «بدرود ای زیبا» در ستایش جانفشانی در راه آزادی و در دوران جنگ جهانی دوم ، توسط پارتیزان‌های نهضت مقاومت ایتالیا خوانده می‌شد.
«کارلو پستلی» نویسنده کتاب «بلا چا،ترانه آزادی» می‌گوید این ترانه عامیانه که در زمان جنگ دوم جهانی در میان مردم و نهضت مقاومت ایتالیا بسیار محبوب شد، درونمایه‌ای از شور و سرسپردگی به عشق ناتمام دارد و از موسیقی سنتی قرن نوزدهمی شمال ایتالیا نشات گرفته است.
او می‌افزاید: «این ترانه با پایان جنگ فراموش نشد بلکه از آن پس به عنوان نماد مقاومت در برابر فاشیسم شناخته شده و همواره در اعتراضات خیابانی در سراسر جهان توسط معترضان هم آوایی می‌شود.»
نسخه فارسی این ترانه ، سال گذشته توسط «بهین و ثمین بلوری» دو خواهر هنرمند ساکن ایران اجرا شد. با آغاز مبارزات اخیر زنان و مردان ایران این ترانه دوباره توسط یک دختر بازخوانی شد و به یاد مهسا امینی در شبکه های مجازی منتشر شد.
مردم اوکراین نیز این ترانه را در مخالفت با تهاجم نظامی روسیه به کشورشان خواندند. مردم شهر تریپولی لبنان هم در گردهمایی پرشور خود علیه افراط گرایی با این ترانه رقصیدند و حتی فعالان محیط زیست از سیدنی تا بروکسل با این ترانه فراخوان محیط زیستی داده‌اند.
یک راهبه ایتالیایی که در همبستگی با زنان بپاخاسته ایرانی در تظاهرات رم شرکت کرده بود درباره احساسش از شنیدن این ترانه به زبانهای دیگر گفت: «وقتی این ترانه را می خوانیم احساس می‌کنم با تمام جهان متحد شده‌ایم.»
