زنبورهای عسل به دردسر افتاده اند. نسل شمار بسیاری از آنها در معرض خطر انقراض است. از سال ۲۰۰۶ تاکنون یک سوم کندوهای آنها در پی ابتلا به بیماری «فروپاشی کلنیها» از میان رفته است. کارشناسان مطمئن نیستند اما تصور می کنند که شیوه های بد نگهداری از کندوها و پرکاری بیش از اندازۀ زنبورها در میان عوامل این رویداد تلقی می شوند.
آدام فینکلشتاین که در فردریک مریلند - که از پایتخت آمریکا چندان دور نیست - به سر می برد، مشغول کار روی تولید مثل نوعی از زنبور ملکه است که شاید از طریق آن بتواند بر این مشکل فائق آید.
زنبورهای آقای فینکلشتاین- که حدود دویست لانه هستند- زمستان را در کندوهایی سپری می کنند که ساختارشان با عسل ایزوله شده، تا گرمای بدن زنبورها تحت شرایط سرد حفظ شود. نیمۀ بهار زمانی است که این زنبورها در دل طبیعت رها می شوند تا عسل بسازند. شرایطی که زنبورها تحت آن به سرمی برند، زمستان آنها را به گونه ای شکل می دهد که در بهار فعال باشند.
تمرکز این زنبوردار برآن بوده است که بدر مقابله با این بیماری که مانع تولید عسل می شود مبارزه و زنبور ملکه را نسبت به این عامل - که نوعی انگل آسیایی است- مقاوم کند؛ و به این ترتیب امکان تولید عسل برای زنبورها وجود داشته باشد.
فینکلشتاین می گوید که برای تولید بیشتر زنبور عسل، از روش تلقیح مصنوعی نیز استفاده می کند، که روشی است مستلزم کار، تمرین فراوان، و حوصلۀ بسیار؛ و برای انجام آن باید زنبور ملکه را با استفاده از دی اکسید کربن بیحس کرد.
او در پی آزمایش زنبورهایی که بارآورده، آنها را در محیط کندوهای گوناگون نیز آزمایش می کند و بعد می فروشد. او معتقد است که آیندۀ زنبورداری و تولید عسل، بیشتر بر مقاومت زنبورها متکی خواهد بود تا بر استفاده از آفت کشها و سمهایی که در این عرصه به کار می رود.
آدام فینکلشتاین که در فردریک مریلند - که از پایتخت آمریکا چندان دور نیست - به سر می برد، مشغول کار روی تولید مثل نوعی از زنبور ملکه است که شاید از طریق آن بتواند بر این مشکل فائق آید.
زنبورهای آقای فینکلشتاین- که حدود دویست لانه هستند- زمستان را در کندوهایی سپری می کنند که ساختارشان با عسل ایزوله شده، تا گرمای بدن زنبورها تحت شرایط سرد حفظ شود. نیمۀ بهار زمانی است که این زنبورها در دل طبیعت رها می شوند تا عسل بسازند. شرایطی که زنبورها تحت آن به سرمی برند، زمستان آنها را به گونه ای شکل می دهد که در بهار فعال باشند.
تمرکز این زنبوردار برآن بوده است که بدر مقابله با این بیماری که مانع تولید عسل می شود مبارزه و زنبور ملکه را نسبت به این عامل - که نوعی انگل آسیایی است- مقاوم کند؛ و به این ترتیب امکان تولید عسل برای زنبورها وجود داشته باشد.
فینکلشتاین می گوید که برای تولید بیشتر زنبور عسل، از روش تلقیح مصنوعی نیز استفاده می کند، که روشی است مستلزم کار، تمرین فراوان، و حوصلۀ بسیار؛ و برای انجام آن باید زنبور ملکه را با استفاده از دی اکسید کربن بیحس کرد.
او در پی آزمایش زنبورهایی که بارآورده، آنها را در محیط کندوهای گوناگون نیز آزمایش می کند و بعد می فروشد. او معتقد است که آیندۀ زنبورداری و تولید عسل، بیشتر بر مقاومت زنبورها متکی خواهد بود تا بر استفاده از آفت کشها و سمهایی که در این عرصه به کار می رود.
