نوار نمونه کاری که گروه محبوب بیتل ها ٥٠ سال پیش برای انتشار به یک کمپانی صفحه پرکنی داده بود و از سوی این کمپانی رد شد، هفته آینده در لندن به حراج گذاشته می شود.
تد اوئن، از اعضای حراجی «فیم بیورو» که کارش بر موسیقی متمرکز است می گوید نوار متعلق به بیتل ها در روز سال نو ۱۹۶۲ و در استودیو «دِکا» در شمال لندن ضبط شده است.
پال مک کارتنی، جان لنون، جرج هریسون و پیت بست، که بعدا جایش را در گروه بیتلز به رینگو استار داد، در روز ضبط ۱۵ قطعه را ضبط کرده بودند که ده تای آن ها را برای آلبوم انتخاب کردند.
یک شب قبل از روزی که قرار بود آلبوم ضبط شود، اعضای گروه از لیورپول عازم لندن شدند و علی رغم گم شدن در راه خود را به موقع به استودیو رساندند. پول استودیو را برایان اپستین، مدیر گروه رزرو و پرداخت کرده بود.
در روز رقابت، دیک رو، نماینده ارشد استودیو دکا که بعدها به «مردی که بیتل ها را ناامید کرد» معروف شد، به جای گروه بیتل ها یک گروه دیگر را انتخاب کرد و به مدیر گروه بیتل ها گفت: «آقای اپستین، گروه های گیتاری دیگر کارشان تمام است.»
با این وجود آقای رو، گروه رولینگ استونز را تایید کرد و این گروه رفتند تا به یکی از بزرگترین گروه های راک بریتانیا تبدیل شوند. کارشناسان بر سر این نکته اختلاف نظر دارند که این دیک رو بود که بیتل ها را رد کرد یا یکی از همکاران او.
از آن اجرای ناکام آزمایشی، چند نسخه غیر رسمی موجود است اما نوار بک-آپ که ضبط شد و مورد قضاوت قرار گرفت، منحصر به فرد است.
اوئن می گوید: «مزیت اصلی این نسخه کیفیت آن است. نسخه های غیررسمی زیادی هست که کیفیت شان فاجعه بار است. بعضی زیادی تند هستند و بعضی ها بارها کپی شده اند و کیفیت شان پایین آمده است. این نسخه ای که ما داریم برای اولین بار است که عرضه می شود.»
گفته می شود که نوار اجرای گروه راک افسانه ای بیتل ها، با قیمت پایه ۱۸ تا ۲۰ هزار پوند (۲۹ تا ۳۲ هزار دلار) به حراج گذاشته شود.
نوار «بیتل های نقره ای» نام دارد و همراه فهرست دست نویس نام قطعات و همچنین یک عکس سیاه و سفید از اعضای گروه است که همگی کت های چرمی به تن دارند.
تد اوئن، از اعضای حراجی «فیم بیورو» که کارش بر موسیقی متمرکز است می گوید نوار متعلق به بیتل ها در روز سال نو ۱۹۶۲ و در استودیو «دِکا» در شمال لندن ضبط شده است.
پال مک کارتنی، جان لنون، جرج هریسون و پیت بست، که بعدا جایش را در گروه بیتلز به رینگو استار داد، در روز ضبط ۱۵ قطعه را ضبط کرده بودند که ده تای آن ها را برای آلبوم انتخاب کردند.
یک شب قبل از روزی که قرار بود آلبوم ضبط شود، اعضای گروه از لیورپول عازم لندن شدند و علی رغم گم شدن در راه خود را به موقع به استودیو رساندند. پول استودیو را برایان اپستین، مدیر گروه رزرو و پرداخت کرده بود.
در روز رقابت، دیک رو، نماینده ارشد استودیو دکا که بعدها به «مردی که بیتل ها را ناامید کرد» معروف شد، به جای گروه بیتل ها یک گروه دیگر را انتخاب کرد و به مدیر گروه بیتل ها گفت: «آقای اپستین، گروه های گیتاری دیگر کارشان تمام است.»
با این وجود آقای رو، گروه رولینگ استونز را تایید کرد و این گروه رفتند تا به یکی از بزرگترین گروه های راک بریتانیا تبدیل شوند. کارشناسان بر سر این نکته اختلاف نظر دارند که این دیک رو بود که بیتل ها را رد کرد یا یکی از همکاران او.
از آن اجرای ناکام آزمایشی، چند نسخه غیر رسمی موجود است اما نوار بک-آپ که ضبط شد و مورد قضاوت قرار گرفت، منحصر به فرد است.
اوئن می گوید: «مزیت اصلی این نسخه کیفیت آن است. نسخه های غیررسمی زیادی هست که کیفیت شان فاجعه بار است. بعضی زیادی تند هستند و بعضی ها بارها کپی شده اند و کیفیت شان پایین آمده است. این نسخه ای که ما داریم برای اولین بار است که عرضه می شود.»
گفته می شود که نوار اجرای گروه راک افسانه ای بیتل ها، با قیمت پایه ۱۸ تا ۲۰ هزار پوند (۲۹ تا ۳۲ هزار دلار) به حراج گذاشته شود.
نوار «بیتل های نقره ای» نام دارد و همراه فهرست دست نویس نام قطعات و همچنین یک عکس سیاه و سفید از اعضای گروه است که همگی کت های چرمی به تن دارند.
