بری روزن دیپلمات پیشین آمریکایی که پس از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران همراه با ۵۱ دیپلمات دیگر به مدت ۴۴۴ روز به عنوان گروگان در اسارت انقلابی ها بود ، در مقاله ای با عنوان "ایران به حقیقت، قانون، و نجابت معتقد نیست" زندانی شدن نازنین زاغری رتکلیف شهروند ایرانی تبار انگلستان در ایران را "گروگان گیری جدید جمهوری اسلامی ایران" توصیف کرده است.
آقای روزن در مطلبی که در نشریه بریتانیایی تلگراف منتشر شده، با اشاره به مکالمه تلفنی ترزا می نخست وزیر جدید بریتانیا با حسن روحانی رئیس جمهوری ایران درباره آزادی خانم زاغری می نویسد امید اندکی دارد که وی آزاد شود، زیرا هرچقدر هم آقای روحانی بخواهد خود را به غرب میانه رو نشان دهد، اصلاً آزادی نازنین در حیطه قدرت وی نیست.
آقای روزن می نویسد ایران درگیر مبارزه قدرت در داخل است و حقیقت ترسناک این است که آقای روحانی بین گروههای راست و راست افراطی گیر کرده و عملا تحت فرمان رهبر خامنه ای، سپاه پاسداران و دادگاههای انقلابی است و از خود قدرتی ندارد.
آقای روزن می گوید واقعیت این است که حقیقت یا حقوق بین الملل یا شرافت انسانی هرگز در این معادله دخیل نبوده است و سپاه پاسداران و دادگاههای انقلاب دو هدف اساسی دارند ، که هیچ چیز مانع آنها برای رسیدن به هر دو هدف نیست.
به اعتقاد آقای روزن هدف اول گرفتن پول است. او ضمن یادآوری چگونگی آزادی خود و دیگر دیپلماتهای آمریکایی در سال ۱۹۸۱ بعد از معامله ای که به پرداخت پول به ایرانی ها منجر شد، درباره ارسال ۴۰۰ میلیون دلار نقد به ایران در ژانویه گذشته، همزمان با آزادی پنج آمریکایی از ایران میگوید: "هر جور که بخواهید این داد و ستد را تزئین کنید، اصل کار این است که پول پرداخت شده و گروگانها آزاد شده اند."
او در ادامه نوشت: "هدف دوم انقلابیون ایران شرم زده کردن غرب و آقای روحانی است. در دوره ای که ما گروگان بودیم هدف بی آبرو کردن جیمی کارتر بود، و امروز تمام غرب هدف قرار گرفته و این که بگویند همه کارتهای بازی در اختیار آنهاست."
روزن آنگاه مقایسه ای کرده میان اتهام جاسوسی و تلاش برای سرنگونی حکومت ایران که چهل سال پیش علیه وی و همکارانش به کار می گرفتند، و امروز به زاغری ودیگران می زنند. آقای روزن می گوید خبر گفتگوی آقای روحانی و خانم می، توسط حمید ابوطالبی سخنگوی آقای روحانی فاش شده که چهل سال پیش وقتی هنگام اسارت او نقش مترجم را ایفا می کرده است.
آقای روزن می نویسد: من به روشنی به یاد می آورم در سلول زندان اوین هر روز از ۴۴۴ روز اسارت را با این احساس سپری می کردم که آن روز می تواند آخرین روز زندگی ام باشد.
مواردی که مورد تهدید واقع می شدیم و زندانبانان تفنگهایشان را به سوی ما نشانه می رفتند تا مجبور به اعترافمان کنند ضمن آنکه از هرگونه تماس و اطلاعات از خارج هم محروم بودیم و از نظر روحی مورد ترور قرار گرفته بودیم.
