اعتراض‌ها به بیانیه هیأت مدیره خانه سینما درباره مرگ بکتاش آبتین، نویسنده، شاعر، فیلمساز ، و روزنامه‌نگار زندانی ایرانی همچنان ادامه دارد.
در بیانیه خانه سینما هیچ اشاره‌ای به زندانی بودن بکتاش آبتین، عدم دسترسی به امکانات درمانی، و انتقال دیرهنگام او به بیمارستان نشده بود.
در روزهای اخیر تعدادی از سینماگران، نویسندگان، شاعران، و اهالی فرهنگ و هنر با انتشار مطالب مختلف در شبکه‌های اجتماعی به شدت از بیانیه هیأت مدیره خانه سینما انتقاد کردند.
در همین رابطه تعدادی از اعضای خانه سینما با انتشار متن کوتاهی به هیأت مدیره خانه این نهاد صنفی اعتراض کردند. این متن اعتراضی که متن نهایی آن دوشنبه بیست و یکم دی تنظیم شده است، در کمتر از ۲۴ ساعت به امضای بیش از ۳۰۰ عضو خانه سینما رسید.
در بخشی از این متن آمده است: «بیانیه شما نشان داد در میانتان نشانی از هوش و تدبیر هم نیست. کسی که بر سرتان بانگ بزند و به شما یادآوری کند که اگر حرف درستی ندارید ساکت بمانید.»
به گفته نویسندگان این بیانیه، هرچند که روند جمع‌آوری امضا به پایان رسیده است، ولی سایر اعضای خانه سینما می‌توانند با همرسانی این متن در شبکه‌های اجتماعی همراهی خود با این حرکت اعتراضی را اعلام کنند.
هیأت مدیره خانه سینما، یک روز پس از انتشار بیانیه خود درباره بکتاش آبتین عذرخواهی کرد و به خاطر «جریحه‌دار کردن احساسات اهالی سینما» پوزش خواست.
مرگ بکتاش آبتین با اعتراض بسیاری از نهادهای بین‌المللی از جمله دیده‌بان حقوق بشر همراه بوده است.
گروهی از زندانیان سیاسی زندان «تهران بزرگ» نیز پیشتر در بیانیه‌ای «کشتن زندانیان سیاسی به روش‌ها و ابزارهای مختلف» را در چند سال اخیر «یک روند تکراری» در «حکومت ضدبشری جمهوری اسلامی» به منظور «تزریق ارعاب و ترس به جامعه» توصیف کرده‌اند.
بر اساس گزارش‌های غیررسمی، نافرمانی مدنی شماری از زندانیان سیاسی اوین پس از جان باختن بکتاش آبتین همچنان ادامه دارد و چند تن از آنها به حفاظت زندان فراخوانده شده‌اند.
ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، هرانا، می‌گوید در روزهای گذشته پس از مرگ بکتاش آبتین در بیمارستان ساسان در روز ۱۸ دی، گروهی از زندانیان سیاسی بند ۸ اوین در اعتراض به «عدم رسیدگی به‌موقع پزشکی» در هواخوری تحصن اعتراضی برگزار کردند.
سازمان ملل متحد و گزارشگران ویژه این سازمان بارها در گزارش‌های خود موارد متعددی از شکنجه و بدرفتاری در زندان‌های ایران را مستند کرده‌اند. مقام‌های جمهوری اسلامی همواره این گزارش‌ها را «مغرضانه»، «دروغ» و «با اهداف سیاسی» می‌نامند، اما طی یک دهه اخیر به هیچ‌یک از گزارشگران ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر در ایران اجازه سفر به ایران را نداده‌اند تا آنان بتوانند وضعیت زندان‌ها را از نزدیک بررسی کنند.
