صدها تن از خانواده‌های دادخواه و فعالان مدنی و حقوق بشری ایران در بیانیه‌ای با اشاره به «اجرای روزافزون احکام اعدام در ایران در دو سال گذشته» از اعدام بیش از ۲۵۰ تن از زمان روی کار آمدن دولت مسعود پزشکیان انتقاد کردند.
در این بیانیه که به امضای شمار زیادی از تشکل‌های مدنیُ‌حقوق بشری و سیاسی رسیده، تاکید شده است که «روزی نیست که شاهد اعدام بطور متوسط پنج تن در ایران نباشیم.»
امضاکنندگان بیانیه با ابراز «نگرانی و تأسف عمیق نسبت به افزایش بی‌سابقه اعدام‌ها»، از مردم در داخل و خارج ایران خواستند تا در این مورد با «حضور در تجمعات اعتراضی و رساندن صدای خود»، به جهانیان نشان دهند که خواستار پایان دادن به اعدام‌ها و رعایت حقوق بشر در ایران هستند.
آنها با اشاره به صدور احکام اعدام برای وریشه مرادی و پخشان عزیزی، زندانیان سیاسی در ایران، از سازمان‌های حقوق بشری مانند عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و شورای حقوق بشر سازمان ملل خواستند «با پیگیری مستمر وضعیت زندانیان در ایران، فشار بر حکومت اسلامی را برای توقف احکام اعدام افزایش دهند.»
در این بیانیه همچنین از دولت‌های مختلف و نهادهای بین‌المللی خواسته شده است تا با استفاده از تمام ابزارهای دیپلماتیک و حقوقی، جمهوری اسلامی را تحت فشار بگذارند و مانع از قتل عمد دولتی توسط این حکومت شوند.
امضاکنندگان بیانیه تاکید کردند که پس از «قتل جمشید شارمهد، شهروند آلمانی-امریکایی»، بستن سه کنسولگری جمهوری اسلامی ایران در آلمان «یک قدم مثبت در جهت نشان دادن واکنش به اعدام‌ها بود.»
آذردخت حق جویان (مادر رضا رسایی)، آمنه قادری (مادر زانیار مرادی)، اکرم نقابی (مادر سعید زینالی)، بیان عظیمی (ھمسر پژمان فاتحی)، حوریه فرجزاده (خواهر شهرام فرجزاده)، خاطره معینی، شریفه حسین‌پناهی (مادر رامین حسین‌پناهی)، رحیمه یوسف زاده (مادر نوید بهبودی)، زهرا کریمی (مادر محمدرسول مومنی‌زاده)، شعله پاکروان (مادر ریحانه جباری)، شهناز اکملی (مادر مصطفی کریم‌بیگی)، عظمت اژدری، عفت ماهباز، فاطمه گلگزی (مادر افشین اسانلو)، فاطمه مجتبایی (مادر غزاله چلاوی)، محبوبه رمضانی (مادر پژمان قلی‌پور)، محمدکریم بیگی (پدر مصطفی کریم‌بیگی)، مهسا پیرایی (دختر مینو مجیدی)، لادن و لاله بازرگان، و لادن برومند از جمله امضاکنندگان این بیانیه هستند.
