آنچه در اينجا می خوانيد، نظر رسمی دولت آمريکا است.
يک سال پس از آن که رژيم صدام حسين به وسيله يک ائتلاف تحت رهبری آمريکا بر کنار شد، مردم عراق به ملت های آزاد جهان می پيوندند. امروز، مطبوعات آزاد در عراق شکوفا می شوند و دسترسی مردم به انواع منابع خبری را امکان پذير می سازند.
بيش از ۶۰۰ روزنامه نگار دارای جواز عضويت در مرکز بين المللی مطبوعات در بغداد هستند. بسياری از آنها برای بيش از ۲۰۰ روزنامه عراقی که اينک منتشر می شوند مطلب می نويسند. اين آزادی نوپای مطبوعات، بحث دمکراتيک در عراق را تشويق می کند. برخی از خبرهائی که در روزنامه های عراق منتشر می شود، از ائتلاف تحت رهبری آمريکا انتقاد می کند.
اما آدام ارلی Ereli معاون سخنگوی وزارت امور خارجه آمريکا می گويد آنچه امروز می گذرد با آنچه ما کمی بيش از يک سال پيش، با نمايش های کنترل شده و از پيش ترتيب داده شده به وسيله وزير بعثی اطلاعات عراق می ديديم، مغايرتی چشمگير دارد. او می گويد: "ما به حقوق مردم برای بيان عقايدشان احترام می گذاريم. و به گمان من، حتی به ويژه وقتی که با عقايد ما فرق دارد، زيرا ، فکر می کنم، هيچ چيزی بيشتر از آن، شاهدی بر ارزش هائی که ما سعی داريم در عراق گسترش دهيم نيست و آنرا بليغ تر بيان نمی کند. سعی ما اين است که به مردم عراق کمک کنيم قادر شوند نارضائی های خود را ، به گونه ای مسالمت آميز، آشکار و با رعايت احترام کامل نظريات متفاوت يکديگر ابراز دارند."
نويسندگان، شعرا و هنرمندان عراقی نيز از آزادی تازه يافته خود لذت می برند. کافه حسن آمجی در بغداد محلی بود که در آن بسياری از هنرمندان عراقی جمع می شدند. اما در دوره رژيم صدام حسين، آنها از بيان علنی نظريات خود بيم داشتند. حالا، به آنجا باز گشته اند. علی سافر، نويسنده داستان های کوتاه و نمايشنامه، از جمله مشتريان کافه است. او به يک خبرنگار روزنامه واشنگتن تايمز گفت: يک مرد اديب بايد آزاد باشد، استعداد خود را نفروشد، بلکه آنرا وقف بيان واقعيت سازد. آقای سافر گفت : از اين که تعدادی چنين زياد از اديبان استعداد خود را صرف ستايش رژيم سابق می کردند متأسف است. او می گويد: حالا با رفتن صدام حسين، گوئی که بار سنگينی از روی سينه مردم عراق برداشته شده است.