بسياری از ما وقتی که در باره کشتی سامو می شنويم، به احتمال زياد بطور کامل از جايگاه اين ورزش در فرهنگ ژاپن اطلاعی نداريم. بهر حال، کشتی سامو ورزش ملی ژاپن و همچنين يکی از قديمی ترين انواع هنرهای رزمی است. کشتی سامو در باره توانايی و قدرت، و همچنين در باره رفتار نيک و وقار می باشد.
در آغاز مسابقه کشتی سامو هر کشتی گير يک سری رسومات تشريفاتی را انجام ميدهد. اين رسومات را " شيکيری – نااوشی" می گويند، کشتی گيران را هم " ريکيشی" می نامند. کشتی گيران در آغاز مسابقه دستهای بزرگ خود را بهم ميزنند تا توجه خدايان را بخود جلب کنند. آنان کف دستهای خود را به حريف نشان ميدهند تا به ايشان اطمينان بدهند که اسلحه ای ندارند، و آنوقت با قدرت تمام پا را بزمين می کوبند تا با ترساندن اهريمن، آنرا از خود دور کنند.
برای پاک و نظيف کردن خويش نمک به هوا پرتاب می کنند، بدن خود را با دستمال خشک می کنند و دهان خود را با آب، آب می کشند. زمانيکه اين رسوم تشريفاتی به پايان رسيد، داور مسابقه فرياد ميزند: "تاچی - آی" و مسابقه شروع می شود. در پايان مسابقه حريفان سر خود را برای احترام در مقابل هم پائين می آورند. کشتی گير بازنده اول از رينگ خارج می شود، در همانحال برنده مسابقه از سه خدای خلقت تشکر می کند.
بيش از 70 راه مختلف برای پيروز شدن در کشتی سامو وجود دارد. يکی از دو راه ساده آن زمانی است که حريف را بزمين بزنند و ديگر آنکه حريف را از دايره رينگ به بيرون برانند. قهرمانان اين ورزش تنها بخاطر قدرت زياد و برنده شدن، صاحب مقام نمی شوند بلکه رفتار آنها و نيز وقار ايشان در روی تشک کشتی در نظر گرفته می شود.