لوری کاسمن، صدای آمريکا، ترجمه از کياوش
در اردن، آواره های فلسطينی نگران پيامدهای جنگ در عراق بر صلح خاورميانه هستند، باوجود اينکه آمريکا و انگليس قول داده اند که به صلح خاورميانه سرعت ببخشند.
کودکان فلسطينی که در حياط مدرسه ای در نزديکی مرکز اردوگاه آوارگان بقاع به بازی مشغولند ، به جنگی ديگر در خاور ميانه بی توجه به نظر می رسند.
ولی بعضی از والدين، مانند اميرا، اعتقاد دارد که کودکانشان از خطری که آنها را احاطه کرده است به خوبی آگاه اند. اميرا گفت: "کودکان وحشت زده اند. وقتی که منزل را برای خريد ترک می کنم، دختر ۴ ساله ام می گويد که مامان مواظب خودت باش. ممکن است که جنگی شروع بشود. زياد دير برنگرد."
اميرا گفت فرزند ديگرش، که ۱۰ سال دارد، مباحث در مورد عراق را با خشونتهای که در مناطق خودگردان فلسطين شنيده و ديده اشتباه می گيرد. فکر می کند که خشونتها به او در اردن خواهند رسيد.
برعکس جنگ قبلی خليج فارس، تعداد اندکی از فلسطينی ها حمايت حقيقی خود را از صدام ابراز می دارند. ولی آنها تلاش آمريکا برای برپا کردن جنگ عليه صدام را مورد نکوهش قرار می دهند.
در بازار شلوغ اين اردوگاه آواره ها، پير زنی که در چادر سياه کنار پياده رو نشسته و از سبدی که بر روی پايش است ميوه می فروشد. جنگ عليه عراق را، جنگ بر ضد مسلمانها می خواند، اگرچه که مقامات آمريکايی و انگليسی مکررا اين حرف را نفی کرده اند. "ما عربيم. عراق يک کشور عربی است. جنگ عليه عراق را نمی خواهيم. صلح می خواهيم. چرا آنها سراغ اسراييل نمی روند."
عماد ۲۸ ساله در بازتاب نااميدی روزافزون از آينده در خطر صلح خاور ميانه گفت: "در تلويزيون تصاوير فلسطينی هايی را می بينيم که توسط اسراييلی ها زخمی يا کشته می شوند. آمريکا بايد جلوی اسراييل را بگيرد."
عماد از اينکه جنگ عليه عراق توجه ها را از کشمکش اسراييل-فلسطين و آرزوی يک سرزمين فلسطينی دور می کند نالان است.
عماد يکی از صدهزار نفری است که در اردوگاه بقاع زندگی می کنند. آنها، يا والدين و اجدادشان، خانه هايشان را در جريان جنگهای اعراب و اسراييل در سالهای ۱۹۸۴ و ۱۹۶۷ ترک کردند. مباحثه برای حق بازگشت آنها يکی از موانع اصلی برای رسيدن به صلح جامع بين اعراب و اسراييل است.
جورج بوش هر دو جناح را به قرار داد صلحی بر اساس ايجاد دوکشور مستقل اسراييل و فلسطين دعوت کرده است.
خيلی از فلسطينی ها مشکوکند.
يک ترانه ضد جنگ جديد توسط خواننده مصری شابال عبد الرحيم درباره استانداردهای دوگانه غرب است. اين ترانه در اردوگاه و منطقه بسيار موفق و پرطرفدار است.
وی می سرايد: "بس است، بس است، می خواهند عراق را خلع سلاح کنند. قبول. ولي، چرا اسراييل را هم خلع سلاح نمی کنند."
صاحب مغازه صفحه و نوار فروشی می گويد که از اخبار جنگ عليه عراق دست کشيده است و از اينکه صدام برود ناراحت نمی شود. ولی از آثار جنگ بر اردن نگران است. گفت که اقتصاد اردن هنوز از جنگ خليج فارس ۱۹۹۱ آسيب ديده است و شکايت کرد که تعداد زيادی از جوانان اردوگاه بيکاراند. گفت که زندگی همين الان به اندازه کافی سخت است و جنگ فقط آن را سخت تر می کند.