سی.دی جديد از مجموعه Life Music شماری از عالی ترين نمونه های تاريخ جاز آمريکا را گردآوری کرده است. انتخاب فقط هجده آهنگ از مجموعه عظيم موسيقی جاز، کاری بود تقريباً ناممکن. اما مجموعه های موسيقی کلاسيک، بخصوص دست چين کردن بهترين ضبط های جاز، از تخصص های موسسه تايم-لايف است.
«نات کينگ کول» يکی از اولين گروه های سه نفره جاز را رهبری می کرد، پيانو، گيتار و باس. اجرای آنها از «جاده 66» از بابی تروپ، که در آن کينگ کول پيانو می زند و می خواند و اسکار مور، گيتار و ميلر، باس می نوازد، استاندارد های نواختن جاز را تعيين کرد.
درست يک ماه قبل از ضبط جاده 66 توسط گروه نات کينگ کول، ديزی گيلسپی Dizzy Gillespie ترومپت نواز و ارکستر او، «شبی در تونس» را اجرا کردند که نقطه عطفی در تاريخ جاز بود. شبی در تونس اولين کار ضبط ديزی گيلسپی بود که در آن هنگام فقط بيست و هشت سال داشت. در آن اجرا، ميلت جکسون، وايبرافون (از خانواده گزيلوفون) و ری بران، باس می زد. اين آهنگ در دهه چهل که دوران موسوم به bebop يا جاز مدرن بود، تبديل به سرود ملی طرفداران بيب پاپ شد و جاز آفريقايی-کوبايی را در آمريکا جا انداخت.
بديهی است که هيچ مجموعه جاز کلاسيک بدون حضور بانوی اول جاز، يعنی الا فيتزجرالد، کامل نخواهد بود. هيچکس مثل الا فيتزجرالد نمی توانست با دوک الينگتون Duke Ellington غول ديگر جاز کار کند و موسيقی Swing از دهان الا فيتزجرالد بود که چنين سرزندگی را در It Don’t Mean A Thing القاء می کرد. خانم فيتزجرالد در 1956 آلبوم خود به اسم «الا فيتزجرالد دفتر آهنگ های دوک الينگتون را می خواند» ضبط کرد. او، آهنگ های جرج گرشوين، کول پورتر و جروم کرن را نيز اجرا کرد.
گذشته از اين آواز های جاودانه جاز، علاقمندان به ساکسيفون هم بايد حتماً اين سی.دی را داشته باشند.