نخستين واگن راه آهن فضائی به حرکت در آمد تا بوسيله آن جرثقيل يا بازوی مکانيکی ايستگاه کيهانی بين المللی را در امتداد ساختار ايستگاه جا به جا کند. واگن خالی که «موبايل ترانسپورتر» يا حامل متحرک ناميده شده با فرمانِ کامپيوتری فضا نوردانِ سفينه رفت و برگشت آتلانتيس که با ايستگاه کيهانی پهلو گرفته در امتداد يک داربست به طول سيزده متر پيش رفت اما اين آزمايش کاملا ً موفقيت آميز نبود زيرا واگن به فرمانِِ توقف ثابت، پاسخ نداد. دو آزمايش ديگر واگن فضائی به بعد موکول شده است. سرعت حرکت واگن راه آهن فضائی فقط ثانيه ای سه سانتيمتر يا دقيقه ای تقريباً يک متر و هشتاد سانتيمتر است زيرا صرفاً به منظور جا به جا کردن جرثقيل يا بازوی مکانيکی عظيم ايستگاه کيهانی بين المللی جهت عمليات برون سفينه ای و انجام عمليات ساختمانی در قسمتهای مختلف ايستگاه کيهانی به کار می رود.