موزه ملی و یادمانگاه قربانیان حملات تروریستی یازدهم سپتامبر۲۰۰۱ که به صورتی غیرانتفاعی و با همکاری شهروندان شهر نیویورک،از جمله خانواده مقتولین این حادثه برای پیشبرد پروژه و طرح ساختمان موزه تازه ای در جایگاه ساختمان های تجارت جهانی نیویورک تاسیس شده است، با فرارسیدن هشتمین سالگرد وقوع این وقایع یک سایت اینترنتی تازه را گشوده است که تا گشایش موزه که سه سال دیگر به طول خواهد انجامید دیدارکنندگان می توانند از این سایت و اطلاعاتی که در آن وجود دارد استفاده کنند. اما دست اندرکاران در مورد ویدیوهای تازه ای که مناظر دلخراشی از این فاجعه را به نمایش می گذارد به تماشاگران این سایت هشدارداده اند.
گردانندگان موزه ملی و یادمانگاه قربانیان حملات تروریستی یازدهم سپتامبر که کارخود را رسما از بهار۲۰۰۵ آغاز کرده است به همراه یک شرکت توسعه طرح های ساختمانی و با همکاری اولیای اموربنادر نیویورک و نیوجرسی به کار نظارت براجرا وپیشروی طرح مذکوراشتغال دارند. مدیرکل هیئت اجرائی این پروژه شهردار شهرنیویورک، مایکل بلومبرگ است.
ویدیویی که در هشتمین سالگرد وقایع یازدهم سپتامبربه مجموعه حاضر در موزه ملی و یادمانگاه قربانیان حملات تروریستی یازدهم سپتامبر اضافه شده فیلمی است که هنگام وقوع این حوادث با دوربینی که از لابلای نرده های آهنی به طرف دوساختمان تجارت جهانی گرفته شده برداشته شده است. این فیلم مناظری از دود سیاهرنگی را نشان می دهد که از یکی از این آسمانخراش ها بیرون می زند. فیلم هم چنین هواپیماها را درحال سوراخ کردن برج ها نشان می دهد و گاه تصاویری از مردم در حال پریدن از پنجره ها و اجساد و قطعات بدن مردگان را که در گوشه و کنار به چشم می خورد به تماشا می گذارد. در همین حال قطعه کاغذهایی که در هواپخش و پراکنده شده است روی سر و دست فیلم بردار این صحنه ها فرود می آید که در فاصله ای به عرض رودخانه هادسن با محل ساختمان ها فاصله دارد.
یک فیلم دیگر ماموران آتش نشانی را نشان می دهد که با سراپایی خاکستری در خیابان هایی که قطر ضخیمی از خاکستر آن ها را پوشانده است در حال حرکتند. بعضی از آن ها کلاه های خود را دردست گرفته اند و برخی دیگر یک جفت کفش اضافی به دست دارند. نمای سردر ساختمان تجارت جهانی در پشت سرش آن ها مثل دوک باریکی به چشم می خورد.
بنیاد طرح موزه ملی یازدهم سپتامبر هم چنین در هشتمین سالگرد این فجایع با راه انداختن تارنمای مخصوصی مجموعه ای از اخبار و یادداشت های ژورنالیستی در رابطه با این وقایع را به قلم شهروندان معمولی و شاهدان این تراژدی منعکس کرده است و در جایی از این تارنما از دیدارکنندگان خواسته است تا داستان های خود را نیز به این صفحه اضافه کنند.
آلیس گرینوالد مدیر موزه دردست تکمیل می گوید:« از وقایع یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ بیش از هر واقعه دیگری درتاریخ جهان به صورت دیجیتالی عکس و فیلم گرفته شده است. برای همین هم ما از مردم خواسته ایم تا در هر کجا که هستند و به هرشکلی که می دانند به ما کمک کنند تا بتوانیم این وقایع را بهتر بازگو کنیم.»
تاکنون صدها هزار قطعه ویدیویی و عکس توسط افراد معمولی و عکاسان و ویدیوگراف های آماتور ازتصاویرو مناظر این حادثه فاجعه آمیز به همراه داستان های افرادی که در جریان وقوع آن حضور داشته اند ضبط شده است. اغلب این آثار تا امروز توسط بنیاد وابسته به موزه ملی و یادمانگاه قربانیان یازدهم سپتامبر گردآوری شده است.
سازمان دهی به این مجموعه برای دست اندرکاران بسیار مشکل بوده است. بیش از هرچیزاین که چگونه باید برخی از حساس ترین مدارک و تصاویر به دست آمده را به معرض تماشای عموم قرار دهند؟ برخی از این تصاویر در محل موزه که تا سه سال دیگر درهای آن بر روی عموم گشوده خواهد شد به نمایش در می آید و برخی از آن ها نیز از هم اکنون بر روی تارنمای اینترنتی در دسترس قرار گرفته است درحالی که به تماشاگران آن دائما هشدار داده می شودکه شاهد صحنه های دلخراشی خواهند بود.
همسر یکی از قربانیان وقایع یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ می گوید که این تصاویر دلخراش او را از تماشای آن ها منصرف نخواهد ساخت.
چارلز ولف درآپارتمان مسکونی خود در محله ویلج در پائین شهر منهتن مشغول صبحانه خوردن بود که ناگهان متوجه پرواز هواپیمای مسافربری آمریکن ایرلاینز با فاصله کم برفراز شهرشد. چند لحظه بعد در حالی که چارلز با ناباوری تماشا می کرد، این هواپیما به ساختمان محل کار همسرش اصابت کرد.
چارلز ولف می گوید:«نه من و نه دیگراعضای خانواده های قربانیان، هیچکدام به دنبال یک تاریخ تجدید نظر شده نیستیم. ما نمی خواهیم این فاجعه در اذهان پاکسازی شود و به صورت تمیزی ارائه شود. چیزی که برای ما بسیار حائز اهمیت است این است که مردم بدانند در آن روز واقعا چه اتفاقی افتاد. این یک صحنه از مدنیت بود، مردم مثل هر روز به سرکار رفته بودند که ناگهان درگیر تعصب هایی کوته فکرانه شدند.»
جوزف دانیل، رئیس کل بنیاد یادبود قربانیان یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ می گوید کار ساختمان موزه با سرعت در حال پیش روی است. این موزه و ساختمان یادبود جنبی آن بیش از ۸ هکتار زمین موجود را در برخواهد گرفت. این ساختمان چه در سطح خیابان و چه در طبقه زیرین با بیش از ۴۰۰ درخت بلوط تزئین خواهد شد.
از آخرین ستونی که از زیر آوار دو آسمانخراش غول آسا به دست آمده درپایه ریزی بنای تازه استفاده شده است. این ستون به همراه نردبانی که به نام « پلکان نجات» خوانده می شود و برخی از نجات یافتگان حادثه از آن استفاده کرده اند به صورت نقطه تمرکز بناهای تازه در محل مخصوص قرار خواهد گرفت.
در حال حاضر بنیاد یادبود قربانیان توانسته است بیش از ۵۰۰ قطعه فیلم و ویدیویی را که توسط فیلمبرداران آماتور برداشته شده ویک استودیوی تهیه فیلم آن ها را به صورت قابل استفاده ای برای موزه تدوین کرده است از وقایع یازدهم سپتامبر و روزهای پس از آن جمع آوری کند.
یکی از این فیلم ها، یک ویدیو ۵ دقیقه ای است که از خیابان های پائین شهر منهتن و اطراف آن در نخستین شب پس از حملات تروریستی گرفته شده است و دالان های سوخته و خاکستر شده را نشان می دهد با انبوهی از دفاتر اوراق شده، کاغذ ها و مدارک درهم آمیخته عکس هایی از تصاویر عزیزان قربانیان درقاب هایی نیم سوخته.
یکی دیگر از این ویدیوها تصویر غم انگیزی است از شیشه های شکسته یک لباس فروشی مردانه که تماما از خاکستر پوشیده شده است. چیزی شبیه به صندلی یکی از هواپیماهای مسافربری، کمی دورتر روی زمین پخش شده است. یک نفر با شتاب روی یکی از پنجره های خاک گرفته با خطی کج ومعوج نوشته است:«آمریکا، دعای خیر به همراهت.امروز فقط وحدت و هم بستگی.»
یک ویدیوی دیگر لحظه اصابت هواپیمای دوم و انفجار مهیبی که در اثر برخورد آن با ساختمان دوم پدید آمده را ضبط کرده است. رهگذری در حالی که فیلم بردار هنوز دوربین را به سوی ساختمان ها گرفته است می پرسد: «کدام دیوانه ای حاضر می شود خودش را به این شکل بکشد؟»
هشدار موزه ملی یازدهم سپتامبر به دیدارکنندگان از تارنمای تازه این موزه
<!-- IMAGE -->