مبارزات انتخاباتی رياست جمهوری ايران همچنان توجه رسانه های بين المللی را به خود معطوف داشته است. با هم نگاهی مياندازيم به آن چه برخی از روزنامه ها و مجلات انگليسی زبان در هفته گذشته در مورد انتخابات ايران نوشته اند.
مساله حضور زنان و همسر نامزد های انتخاباتی در دهمين انتخابات رياست جمهوری ايران توجه بسياری از رسانه های غير فارسی زبان را جلب کرده است.
روزنامه واشنگتن پست می نويسد در حالی که حضور همسر نامزد های انتخاباتی در مبارزات انتخاباتی کشور های غربی امری معمول است ولی در ايران بعد از انقلاب اسلامی يک واقعه تاريخی به شمار می رود.
همراهی زهرا رهنورد همسر مير حسين موسوی در مبارزات انتخاباتی و مشاهده اين زوج سياسی که دست يکديگر را گرفته اند نه تنها نقش همسر سياستمداران را در جامعه محافظه کار ايران به گونه ای جديد رقم می زند بلکه می تواند بر جذابيت اين نامزد انتخاباتی بيافزايد.
اين روزنامه چاپ واشنگتن در ادامه می گويد خانم رهنورد که همواره قبل از همسرش سخنرانی های انتخاباتی را آغاز می کند طرفداران بسياری در ميان زنان تحصيلکرده ايران بدست آورده است زنانی که می گويند حقوق و ازادی زنان در زمان رياست جمهوری محمود احمدی نژاد کاهش يافته است.
نيويورک تايمز مير حسين موسوی نامزد ميانه روی اين انتخابات را چالشی برای محمود احمدی نژاد می بيند. اين روزنامه می نويسد حمايت از مير حسين موسوی بويژه از اين نظر قابل توجه است که به طرفداران آقای موسوی کمک های مالی و غذای مجانی داده نمی شود، وسيله نقليه عمومی برای حضورشان در مبارزات انتخاباتی فراهم نمی گردد و دستور شرکت در گردهمايی های انتخاباتی نيز به آنان داده نمی شود. شيوه ای که به نوشته نيويورک تايمز دفتر انتخاباتی آقای احمدی نژاد گاه به کار می گيرد.
تايمز آنلاين در اشاره به دستور توزيع ٤٠٠ هزار تن سيب زمينی در روستا ها می نويسد مخالفان آقای احمدی نژاد اين توزيع را رشوه ای به فقيران برای خريد رای می بينند. در اين مقاله آمده است در حالی که ايران درآمدی بيش از ٣٠٠ ميليارد دلار دارد فقر در کشور افزايش يافته است. ولی رييس جمهوری ايران تلاش می کند برای احتراز از توجه رای دهندگان به شرايط بد اقتصادی مساله برنامه اتمی کشور را موضوع روز قرار دهد.
از سوی ديگر گاردين می نويسد شورای نگهبان که تمامی اعضا آن توسط آيت الله خامنه ای يا با تاييد او انتخاب می شوند مکانيزمی برای اطمينان از حفظ سيستم سياسی حاضر در ايران و بويژه هژمونی و تسلط رهبر روحانی کشور است.
هنری نيومن مقاله نويس گاردين می گويد از آن جا که اين شورا کسانی را که بتوانند تغيير واقعی به جامعه ايران بياورند تاييد نمی کند فقط ٤ نامزد انتخاباتی را برای مقام رياست جمهوری پذيرفته است.
اين روزنامه می افزايد ممکن است انتخابات رياست جمهوری نسبتا آزاد و منصفانه باشد ولی محدود کردن نامزد ها ی انتخاباتی از ارزش آن می کاهد و برغم توجه به نامزد های انتخاباتی اصلاح طلب نبايد فراموش کرد که تمامی اين نامزد ها مورد تاييد سيستم حاکم کشور قرار گرفته اند.
روزنامه گاردين با اشاره به اين که نسل جوان ايران نقش عمده ای در انتخابات رياست جمهوری دارد اين سئوال را طرح می کند:
آيا اين نامزد های انتخاباتی خواهند توانست در صورت انتخاب شدن پاسخگوی نياز های نسل جوان ايران باشند؟