مشکل تبديل سينمای ذهنی دن براون به سينمای عينی – روز يکصد و دوازدهم

Dan Brown چهار کتاب تاکنون نوشته و کتاب تازه او بنام Lost Symbol که حاصل کار پنج سال گذشته اوست، در همين ماه سپتامبر که ميآيد منتشر خواهد شد.

اشتهار دن براون اما بخاطر کتاب معروف او Davinci Code يا رمز داوينچی بود که بيشتر از هشتاد ميليون نسخه از آن بفروش رسيده است. با اين همه بگمان من بهترين کار اين نويسنده کتاب اول او Angels and Demons يا "فرشتگان و اهريمنان" است که داستان آن نيز برای قهرمان داستان او Robert Langdon پيش از رمز داوينچی اتفاق ميافتد.

خاصيت و سبک خاص دن براون در نگارش داستان بصورت سناريوی فيلم است و آنسان مينويسد که خواننده در ذهن خود صحنه ها را نيز همچون يک فيلم اديت ميکند. او حتی قدمی برای ساختن اين "تئاتر ذهنی" در ذهن خواننده فراتر ميرود و داستان هايش تمامأ در يک مقطع زمانی کوتاه و مثلأ يکروزه رخ ميدهد همچون سريال تلويزيونی 24 که در بيست و چهار ساعت اتفاق ميافتد. و در اين زمينه سبک نگارش است که ، نويسنده کوهی از اطلاعات حاصل تحقيق و تفحص چندين ساله را در لابلای داستان پر تحرک خود قرار ميدهد. مثل همين داستان Angles and Demons که در قالب آن نويسنده، خواننده را بدرون واتيکان و شگفتی های ناشنيده و پيشينه آن ميبرد، يا از حکايت گروه مخفی مانده در قرون گذشته بنام “Illominati” ميگويد، و از خصومت ديرينه اين گروه مخفی با کليسای کاتوليک و ريشه های عميق آن که تا قرون گذشته امتداد دارد.

سال گذشته بالاخره از کتاب مشهور دن براون Davinci Code فيلمی ساخته شد که با همه اعتباری که هنرپيشگان و کارگردان آن Ron Howard داشتند، حداقل برای آنها که کتاب دن براون را خوانده بودند، فيلمی کسل کننده و فراتر از آن نارسا و خالی از همه رمز و راز نهفته در کتاب بود. عيب و ايراد ديگر آن فيلم دست به عصا بودن کارگردان و تهيه کنندگان به آنگونه بود که فيلمشان به تريز قبای متعصبين مذهبی بر نخورد که بهر حال خورد.

اما اگر قرار بود فيلمی از آثار دن براون درست شود که بافت داستانی و تحرک و صحنه های آن مناسب برای يک اثر سينمائی باشد، بدون شک بايد از کتاب اول يعنی فرشتگان و اهريمنان استفاده ميشد که اين بار شده است.

اين فيلم امشب در سينماهای آمريکا بنمايش عمومی در خواهد آمد و باز کارگردانی آن با Ron Howard است و هنرپيشه اصلی و ايفا کننده نقش Robert Langdon تام هنکس است همراه با خيلی از هنرپيشگان معروف بين المللی و زمينه حکايت نيز شهر زيبای رم است و واتيکان در يک قدمی آن.

اما اصل موضوع آنست که سبک نگارش دن براون که خود هدفش "نمايش يک فيلم در سينمای ذهن" خواننده است خود بخود مانعی بزرگ برای تبديل اثر او از سينمای ذهنی به سينمای عينی معمول و رايج من و توست.

مشکلی که سناريست و کارگردان در تبديل اين سينمای ذهنی به سينمای عينی پيدا می کنند، همان کوه اطلاعات تاريخی و کنونی است که بهنگام خواندن کتاب راحت در سينمای ذهنی جا ميگيرد، اما در قالب يک فيلم دو ساعته سينمائی، احيانأ مثل رمز داوينچی بيننده را کلافه ميکند به آن حد که بگويد از خير اين اطلاعات کلامی گذشتم داستان را بچسب.

ظاهرأ ران هاوارد در اين فيلم فرشتگان و اهريمنان سعی کرده تا ازين نقض بزرگ رمز داوينچی پند گيرد و از تکرارش تا حد مقدور در فرشتگان و اهريمنان احتراز کند.

نتيجه اش را امشب که فيلم را ببينم، برايت خواهم گفت، اگر مجالی بود. اما توصيه خواندن کتاب جذاب Angels and Demons را از من بپذير.