گزارش: کارولین ترنر، خبرنگار صدای آمریکا در واشنگتن
علاقمندان به مسابقات اسب دوانی در بهار هرسال از مسابقات قهرمانی ویرجینیا که در شهر «پلین» در حومه واشنگتن برگزار می شود استقبال می کنند.این سنت بهاری که یکی از محبوب ترین مسابقات اسب دوانی با پرش از مانع در ایالات متحده آمریکا محسوب می شود از سال ۱۹۲۲ تا کنون هرسال برگزار شده و سالیانه بیش از ۵۰ هزار تماشاگر از اقصی نقاط کشور برای تماشای این سری مسابقات ۶ قسمتی به محل برگزاری آن در ویرجینیا می آیند.
امسال علیرغم ریزش گهگاه باران های بهاری، این هشتاد و چهارمین دوره مسابقات اسب دوانی در ویرجینیا نیز توانست جمعیت کثیری از مردم علاقمند از جمله زنان با کلاه های تجملی و زیبنده را به پلین کشانده و در یک مسابقه جنبی نیز به عجیب وغریب ترین این کلاه ها جایزه هایی اهدا کند.
سامانتا سوآن یکی از زنان شرکت کننده در مسابقه کلاه سال می گوید که کلاهش را خودش طراحی و آن را ساخته و تزئین کرده است: «پرهایی که در اینجا می بینید را دوستم که پرنده ای به نام قوش یا شاهین را تربیت می کند به من داده است.»
میگن گرایمز که برنده جایزه اول کلاه عجیب و غریب شده است می گوید: «همانطور که می بینید روی کلاه من اسب ها درحال دویدن و بازی کردن در یک دشت پهناور و سبز هستند.»
البته همه این ها تنها مقدمه ای است برای آغاز مسابقات اصلی اسب دوانی با پرش از مانع و برنده شدن جوایز مختلف از جمله گلدان طلایی.
سوارکاری به نام کارل رفتر توانست برنده دومین مسابقه روز که در طول یک مسیر ۶ کیلومتری انجام می گرفت شود: «این یعنی پریدن از روی ۱۹ پرچین مختلف که درواقع شبیه به نوعی نیم چرخ و دور زدن است و می تواند به راستی لذت بخش باشد. اگر کسی بداند که سوار یک اسب جوان شدن چه معنایی دارد می تواند حدس بزند که این اسب ها ترجیح می دهند به جای پرش از روی گودال های آب با احتیاط از کنار آن رد شوند. دلیلش هم این است که آن ها نمی توانند عمق این گودال ها و مقدار آبی که درون آن است را تشخیص بدهند. بنا براین برای یک اسب جوان چهار نعل رفتن و از روی گودال پریدن یک عمل کاملا بی پروا و دلیرانه به شمار می رود.»
رفتر برنده شدن با اسب جوان خود، اسکووبا استیو را این گونه توصیف می کند: «مسلما باید کوشش کنید خودتان را روی اسب که پر تلاش و قوی است و چهار نعل می رود نگهدارید. اگر سعی کنید او را در تمام مراحل کنترل کنید او هم به جنگ با شما برمی خیزد و همین مساله باعث می شود که انرژی اسب پیش از رسیدن به مقصد از بین برود. پس باید بگذارید تا حدود زیادی او کار خودش را انجام بدهد.»
یک اسب ۱۳ ساله به نام سالمو که در سال ۲۰۰۷ نیز برنده جایزه گلدان طلایی شده بود در مسابقات امسال نیز این جایزه را از آن خود ساخت. سارا کولت مربی این اسب می گوید سالمو به خاطر پرش با ارتفاع زیاد یکی از سخت ترین اسب هایی است که یک سوارکار می تواند با آن مسابقه بدهد: «این اسب را فقط یک سوارکار خبره و خیلی شجاع و نترس می تواند هدایت کند.»
ایروین نیلور، صاحب سالمو درباره دارن نایجل، سوارکاری که اسب او را برنده گلدان طلایی مسابقات امسال کرده است چنین می گوید: «نایجل یک مسابقه تمام و کمال را به بهترین نحو به پایان رساند و برنده شد. او به کارخود وارد بود و اسب هم در تمام مراحل مسابقه پاسخگو و همراه و همگام او بود.»
از سوی دیگر نایجل می گوید: «از این که همه مرا تشویق می کنند سپاسگزارم اما در واقع من فقط یک مسافر بوده ام. سالمو یک اسب ۱۳ ساله و با تجربه است و می داند دقیقا چه می کند و به کجا می رود.»
به این صورت بود که هزاران تن از مردم علاقمند به اسب و اسب سواری در یک روز زیبا و نیمه بارانی جمع شدند تا در یک دشت سبز و خرم در ویرجینیا شاهد این وقایع طبیعی و زیبا باشند.