بیش از ۳۰ سال از روزی که لوئیزا براون نخستین نوزاد بشریِ حاصل از لقاح آزماشگاهی یا IVF در انگلستان دیده به جهان گشود می گذرد. اکنون لوئیزا دختری دو ساله دارد که بدون دخالت تکنولوژی در آغوش مادر جای دارد. اما آنچه از زمان نخستین اقدامات عملی وجدی در این زمینه مایه نگرانی دانشمندان و صاحب نظران این نوآوری خارق العاده بود همچنان به قوت خود باقیست و آن احتمال افزایش بیماری های ژنتیکی و نقائص داخل رحمی در اثر دستکاری های عمدی و شرایط کنترل شده آزمایشگاه در حین لقاح و تشکیل تخم و سپس مراحل اول تقسیم سلولی است . به طور معمول حاملگی های ناشی از باروری های مصنوعی چند قلو هستند و در ابتدا این تصور پیش آمده بود که این افزایش خطر ناشی از تعدد جنین های حمل شده است، اما بررسی های دقیق تر نشان داد که شرایط کنترل شده آزمایشگاهی با همه شباهتهای ایجاد شده، متفاوت از فضای طبیعی داخل رحمی است و در شرایط خاصی منجربه آسیب های ژنتیکی یا اختلال در رشد و نمو جنین در آینده می گردد.
در ماه نوامبر سال ۲۰۰۸ مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های آمریکا اعلام کرد؛ برخی ناهنجاری های داخل رحمی از قبیل لب شکری، کام شکری، نقص دیواره بین حفره های قلبی و مالفورماسیون دستگاه گوارش خصوصأ درابتدای مری و انتهای روده بزرگ در میان نوزادان متولد شدهء حاصل از باروری آزمایشگاهی شایع تر از جمعیت عمومی است. گر چه هنوز برای اظهار نظر درباره میزان دقیق افزایش خطر ابتلا به بیماری های داخل رحمی در متولدین IVF شواهد کافی وجود ندارد، اما مطالعات ابتدایی افزایشی در حدود دوبرابر را نشان داده است و با اینکه تعداد مطلق نوزادانی که به این دلیل دچار ناهنجاری می شوند رقم بالایی نخواهد بود اما به دلیل شدت آسیب های غیر قابل بازگشتی که ایجاد مینماید، نیازمند توجه بسیار می باشد.
هشت سال پیش برای نخستین بار در دانشگاه جانز هاپکینز و به دنبال بررسی گروهی از پزشکان بر یک سندرم بسیار نادر جنینی به نام بکت ویدمن که منجر به اختلالات عضلانی،کبدی، کلیوی و افزایش ریسک سرطان های دوران کودکی می شود ، مشخص شد که این عارضه به شکل بارزی در کودکانی که از طریق القأ باروری به دنیا آمده بودند بیشتر است. جالب آن است که این سؤال را مادران به ذهن پژوهشگران آورده بودند. پس از آن گروه های دیگری در دانشگاه هاروارد و پنسیلوانیا به نتایج مشابهی درباره دو سندرم دیگر مادرزادی که همراه باعقب ماندگی ذهنی، اختلال تکلم ،دفورمیتی اندام و ناتوانی حرکتی بود رسیدند. مطالعات تکمیلی نشان داد که این گروه از بیماری های مادرزادی همگی در نحوه انتقال پیام ژن از سلولهای بنیادی و تمایز آنها به بافتهای گوناگون اختلال دارند. در حال حاضر علاوه برغربالگری کودکانی که نطفه شان در آزمایشگاه منعقد شده است، یک سری مطالعات تجربی بر روی حیوانات آزمایشگاهی درجریان است تا جزئیات زیست شناسی و مولوکولی انتقال پیام ژن ها و آسیب احتمالی آنها در اثر نگاهداری چند روز اول در لوله آزمایش نیز مشخص گردد.
قدر مسلم ،نتایج این پژوهش ها به بهبود کیفیت و اعتبار شیوه های علمی درمان نابروری و لقاح آزمایشگاهی خواهد افزود، اما نتیجه هر چه باشد این موضوع بلا تغییرمی ماند؛"هر گونه دخالت درمسیر طبیعی تولید مثل و باروری باید با احتیاط کامل و سنجیدن تمام جوانب لازم صورت گیرد و همواره منافع هر عمل نسبت به مضار آن سنجیده شود، زیرا به طور معمول یا راه بازگشتی وجود ندارد یا بسیار پرفراز و نشیب است.
منبع : نیویورک تایمز ۱۷ فوریه ۲۰۰۹
