بنظر میرسد اختلافات بین اسرائیل و فلسطین پایانی ندارد. اشغال سرزمین های فلسطینی و رواج خشونت چنان جوانان را دچار نا امیدی وخشم میکند که بعضی از آنها را بطرف عملیات تروریستی میکشاند.
ساوسون سامارا، زن جوانی ازاهالی کرانه غربی بکار بردن خشونت را منع میکند وبه دیگران که از خودش جوانتر هستند یاد میدهد که آنها هم چنین کنند.
در یکی دیگر از سری برنامه های تلاشگران گزارشگر صدای آمریکا در اورشلیم، لوئيس رامیرز در این باره گزارش میدهد.
ساوسون سامارا میگوید: "وقتی یکی به شما سیلی میزند راحت ترین کار این است که شما هم سیلی را برگردانید این یک عکس العمل طبیعی است و اولین چیزی است که بخاطرتان میاید."
ساوسون سامارا ۲۶ ساله مثل میلیون ها فلسطینی دیگر در سرزمین اشغال شده زندگی میکند و از خشونتی که بنظر میرسد پایانی ندارد رنج میبرد ولی نمی گذارد که این شرایط موجب خشمش شود.
ساوسون سامارا میگوید:
" هرچند یافتن راهی برای گفت و گو بسیار دشوار است اما در صورت باز شدن این راه ابزاری پر قدرت تر و موثرتر خواهیم داشت ."
برخی از کسانی که خواهان پایان دادن اشغال اسرائیل در این سرزمین هستند از چنین رفتاری به شدت و با تندخوئی انتقاد میکنند.
ساوسون سامارا با سازمان "Seeds of Peace" یا دانه های صلح کار میکند. سازمانی که مقر آن در آمریکا است و گفتگو و تفاهم را بین نو جوانان اسرائیلی و فلسطینی ترغیب میکند
امروز ساوسون سامارا به دیدن سلیمان اسد پسر ۱۶ ساله یک کشاورز در خارج ازکرانه غربی در شهر نابلس میرود.
سلیمان تمام عمرش را با خشونت و تنفر گذرانده او در باره چگونگی گرفتن زمین های دهکده اش بوسیله یهودی های شهرک نشین حوالی آنجاحرف میزند و میگوید چطور در حالیکه مشغول برداشت محصول در نزدیکی منزلش بود مورد تهدید سربازان اسرائیلی قرار گرفت.
"پرسیدم چه میگوئید عربی حرف بزنید من عبری نمیفهمم. او تفنگ ام-۱۶ اش را گذاشت روی گردنم و سرم را کوبید به جلوی جیپش."
داستانهای پراز خشم و خشونت در نابلس متداول است در اینجا اعلامیه ها ی دیواری جوانان فلسطینی را برای حمله کردن به نظامیان اسرائیلی تحسین میکنند.
گروهی از این جوانها برای فرو نشاندن خشمشان بسوی اسرائیلی ها سنگ پرتاب میکنند.
ساوسون سامارا به سلیمان کمک کرد که روش دیگری بجزخشونت انتخاب کند. "سلیمان در مورد ساوسون سامارا میگوید:
" او کمک میکند که ايده صلح خواهی بین فلسطینی ها رواج پیدا کند او فلسطینی ها را به سازمانهای صلح طلبانه خارج از فلسطین میبرد و به این ترتیب به روند صلح کمک میکند."
با راهنمائی ساوسون سامارا، سلیمان به اردوگاهی در آمریکا رفت در آنجا برای اولین بار با جوان های اسرائیلی هم سن خودش آشنا شد.
" رفتم آنجا و با همان احساسی که داشتم ولی شدیدتر برگشتم . من صلح می خواستم و حالا بیشتر می خواهم چون توانستم نظرهای آنطرف را هم که صلح می خواهند بشنوم."
ساوسون سامارا افتخار میکند که توانسته به افرادی چون سلیمان نشان بده که راه های دیگری هم غیر از خشونت وجود دارد. راه های دیگری که قدرت و مهمتر از آن امید بوجود میآورد.
"با پرتاب سنگ ممکن است که شهرک نشین را برای مدت کوتاهی از آنجا دور کنید ولی در اینکه دو باره فردا یا یک ساعت دیگر بر نگردد تاثیری ندارد. یا ممکن است حتی با افراد ارتشی برگردد اما سامارا میگوید: " کاری که سلیمان میکند به او این احساس را میدهد که واقعا میتواند شهرک نشینها را برای همیشه از آنجا دور کند. شاید امروز و فردا این اتفاق نیفتد و شاید یکی دو سال طول بکشد که این اتفاق روی دهد و انشاالله تا وقتیکه هنوز زنده است."
