ملیندا اسمیت، خبرنگار صدای آمریکا، واشنگتن
بنیاد بیل و ملیندا گیتس اخیراً متعهد شده است تا با صرف ۳۴ میلیون دلار به ریشه کنی بیماری های موسوم به استوایی کمک کنند.
این بیماری های انگلی گریبان فقیرترین مردم جهان را که در مناطق دور افتاده از دسترسی به آب آشامیدنی پاکیزه محرومند، می گیرد.
از سویی دیگر این بیماری ها به این دلیل که نسبت به سایر انواع، از اولویت های درمانی چندانی برخوردار نسیتند، آمار مرگ و میر بسیار بالایی دارند.
سازمان بهداشت جهانی گزارش می دهد حدود یک میلیارد نفر در سراسر جهان به ان تی دی ( بیماری های استوایی فراموش شده) مبتلا هستند.
کرم گینه، کوری رودخانه، تراخم، بیماری خواب، کرم قلابدار، فیلپایی از جمله این بیماری ها هستند که از طریق انواع پشه، آب و خاک آلوده به انسان منتقل می شوند.
بنا به گفته سازمان بهداشت جهانی، از سال ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۹، از ۱۳۰۰ نوع داروی موجود در بازار برای بیماری های استوایی فراموش شده، کمتر از یک درصد آن مورد استفاده قرار گرفته است.
دکتر پیتر هوتز، پژوهشگر شبکه جهانی بیماری های استوایی فراموش شده می گوید :« تا قبل از اینکه بنیاد گیتس به ضرورت درمان این بیماری ها توجه کند، جلب سرمایه برای درمان آنها بسیار دشوار بود. عدم دسترسی به دارو، واکسن و تشخیص انواع این بیماری ها از مشکلات عمده ما بوده است. همت بیل و ملیندا گیتس که برای تحقیق و توسعه درمان این بیماری ها و ریشه کنی آنها قدم پیش گذاشته اند، لطف الهی بوده است.»
دکتر هوتز ادامه می دهد :« ۳۴میلیون دلار اهدایی از سوی بنیاد گیتس، برای درمان هفت نوع از معمول ترین انواع ان تی دی اختصاص داده شده است. سالانه ۵۰ سنت به ازای هر فرد بیمار صرف می شود. پنج داروی مورد نیاز برای درمان این بیماری ها، به صورت رایگان و یا با هزینه بسیار نازل از سوی شرکت های داروسازی در اختیار ما قرار گرفته و به همین دلیل هزینه درمان بسیار پایین است.»
بزرگترین موفقیت در مورد بیماری های ان تی دی، مبارزه با بیماری کرم گینه بوده که تقریباً ریشه کن شده است.
بیماری کرم گینه از ابتدای پیدایش تمدن بشر وجود داشته است. همه مومیایی هایی که پس از چندین قرن پیدا شده اند، آثاری از وجود بیماری کرم گینه داشته اند.
در دوران معاصر، کرم گینه به طور معمول در ساکنان مناطق روستایی که به بهداشت و سیستم فاضلاب پیشرفته دسترسی ندارند مشاهده می شود.
کرگ ویترز، کارشناس بیماری کرم گینه در مرکز کارتر در آتلانتا در جورجیا می گوید :« مردمانی که در دور افتاده ترین و فقیر ترین مناطق جهان و با حداقل امکانات بهداشتی زندگی می کنند به کرم گینه مبتلا می شوند.»
کرم گینه با آشامیدن و یا حمام گرفتن در آب راکد آلوده به کرم لارو به انسان منتقل می شود.
پس از تماس فرد با آب آلوده، کرم لارو وارد معده شده و در آنجا رشد و تولید مثل می کند. کرم ماده پس از رشد، وارد پوست فرد مبتلا می شود.
کرگ ویترز آدامه می دهد :« با ورود فرد مبتلا به آب برای التیام درد بیماری این چرخه ادامه پیدا می کند و تخم های کرم بار دیگر وارد آب می شود.»
طی دو دهه گذشته شیوع کرم گینه در ۲۰ کشور آسیایی و آفریقایی بالا رفته است و ۳⁄۵ میلیون تن به این بیماری مبتلا شده اند.
در سال ۱۹۸۸، جیمی کارتر رییس جمهوری پیشین ایالات متحده پس از دیدار از غنا و مشاهده وضعیت اسف بار روستاییان مبتلا به این بیماری، ائتلافی از سازمان های بین المللی بهداشتی در کشورهایی که این بیماری در آنها شایع است، تشکیل داد تا برای ریشه کنی و آموزش مردم محلی پیرامون چگونگی مبارزه با این بیماری بسیج شوند.
ویترز می گوید هم اکنون به مردم این روستاهای دور افتاده آموزش داده اند که پیش از آشامیدن آب راکد از فیلترهای ساده استفاده کنند و یا برای پیشگیری از ورود لارو به بدنشان از پوشش مناسب استفاده کنند.
امروزه فقط حدود ۵۰۰۰ مورد بیماری کرم گینه، به طور اخص در جنوب سودان وجود دارد.
دوشنبه ۱۰ دی ۱۴۰۳ ایران ۱۸:۱۴