استادان حوادث مهیب طبیعی، دوران طلائی تحولات عظیم، عنوان نخستین جشنواره مصیبت های سینمایی سال ۲۰۰۹ است که از روز جمعه دوم ژانویه در تئاتر مصری شهر هالیوود در لس آنجلس توسط سینما تک آمریکا برگزار خواهد شد.
« یکشنبه سیاه» و «زمین لرزه » با شرکت ابرستاره های دهه ۷۰ میلادی سینمای آمریکا تنها برخی از فیلم های این جشنواره را تشکیل می دهد.
فیلم برنده جایزه اسکار «زمین لرزه » با شرکت چارلتون هستون فقید، وقوع یک زلزله مهیب، ویرانگر و فاجعه آمیز در شهر لس آنجلس را همراه با موسیقی متنی هراس آور به نمایش می گذارد. در این فیلم که در سال ۱۹۷۲ ساخته شده، هستون به تنهایی می کوشد تا اهالی شهر را از عواقب این حادثه طبیعی وحشتناک نجات دهد.
از فیلم های دیگر فستیوال، ماجرای پوسایدون، محصول سال ۱۹۷۴ هالیوود است که جریان غرق شدن یک کشتی تفریحی را در آب های اقیانوس اطلس با تمام جزئیات وحشت آور آن نشان می دهد.
« هیندلبرگ» فیلمی از واقعه آخرین سفر بالون هوایی عظیم الجثه ای به نام زیپلین است که در سال ۱۹۳۷ از آلمان به نیویورک پرواز کرده و در لحظات پیش از فرود دچارانفجار و آتش سوزی می شود که به کشته شدن سرنشینان آن می انجامد.
یکشنبه سیاه، محصول سال ۱۹۷۶ هالیوود و از ساخته های جان فرانک هایمر است که داستان تهاجم یک گروه تروریستی عرب تبار به نام « سپتامبر سیاه» به یک استادیوم ورزشی پرجمعیت در روز انجام مسابقات « سوپر باول» است که مهم ترین روز برای طرفداران فوتبال آمریکایی محسوب می شود.
در این فیلم، اعضای گروه تروریستی می کوشند تا با پرواز از طریق یک بالون کوچک هوایی تبلیغاتی بر فراز استادیوم دست به خرابکاری بزنند. راننده این بالون هوایی مایکل لندر، یک سرباز پیشین جنگ ویتنام است که نقش او را بروس درن بازی می کند.
برایان لانگ از استودیوی « ساوند لابراتوری» و ران سرباتز از استودیوی صدای دالبی از طرف برگزارکنندگان این جشنواره هولناک و ترس آور استخدام شده اند تا ابعاد تازه ای را به صداهای موجود در این فیلم های خوفناک که در آن دوران از امکانات کنونی تهیه و پخش صدا بهره مند نبوده اند اضافه کنند. سرباتز در این مورد می گوید:« ما از آخرین امکانات صوتی و دستگاه های پخش صدایی که هم اکنون گروه متالیکا با آن ها در حال کنسرت دادن است استفاده کرده ایم تا داخل سالن سینما را به یک ایستگاه صدایی واقعی و واقعگرا تبدیل کنیم.»
سرباتز هنگامی که با پدر خود به تماشای فیلم « برجی در آتش» با شرکت ابرستاره های دهه هفتاد هالیوود، استیو مک کوئین و پل نیومن، فی دانوی و ویلیام هولدن رفت، پسربچه کوچکی بود. این فیلم که نامزد دریافت چندین جایزه اسکار نیز بوده است درباره آتش سوزی وحشت باری است که ضمن یک میهمانی مجلل و پرجمعیت در بالاترین طبقه یک آسمان خراش در شهر سن فرانسیسکو اتفاق می افتد. علیرغم تلاش های استیو مک کوئین و پل نیومن برای نجات جان دسته ای از میهمانان، این آتش سوزی مهیب تلفات بی شماری به جای می گذارد.
برایان لانگ می گوید:« این مناظردر فیلم از آسمان خراشی که در آتش می سوزد جنبه های واقعگرایی دارد و مرا به یاد وقایع یازدهم سپتامبر در ساختمان های دوقلوی شهر نیویورک می اندازد.»
در حقیقت لانگ معتقد است فیلم های وحشت بار دهه هفتاد« از ترس های درونی مردم آن دوران نشان دارد. شاید به همین جهت هم آن ها تا این اندازه در زمان خود از محبوبیت برخوردار بوده اند. ترس از بسیاری مسائلی که در آن دوران هرچند در خبرها از آن ها سخنی به میان نمی آمد اما در ضمیر ناخودگاه مردم جایی برای آن ها وجود داشت. »
لانگ می گوید: « برای من تماشای فیلم یکشنبه سیاه، که از روی کتابی به همین نام نوشته توماس هریس ساخته شده، امروز یاد آور وقایع یازدهم سپتامبر ۲۰۰۱ است.»
دوازده روز پس از نمایش فیلم « مرض چینی» با شرکت مایکل داگلاس، که داستان سرپوش گذاشتن بر روی یک حادثه مرگبار در یک نیروگاه اتمی است، حادثه مشابهی در شهرکی در پنسیلوانیا به وقوع پیوست. این واقعه، دنیای تخیلی و سرگرم کننده هالیوود را به صفحات اول روزنامه ها کشاند.
کارگردان های این فیلم های فاجعه آمیز از جمله رونالد ریم، رابرت وایز و فرانکن هایمر هر چند در آن زمان به دنبال سرگرم ساختن تماشاگران میلیونی خود در سراسر دنیا بودند اما در عین حال از روایتگران وقایعی بودند که احساس وحشت ونگرانی عمیقی در آن ها به وجود می آورد.