ژاپن ، ۱۹۸۷، رنگی، ۱۲۷ دقيقه
پس از نقد طنز گونه وسواسهای ژاپنی در زمينه مرگ و غذا در دوفيلم اولش، جوزو ايتامی در اين فيلم به وسواس ديگر ژاپنی ها، يعنی پول، می پردازد.
ژاپن دهه ۱۹۸۰ ميلادی جامعه ای است سرشار از توليد و نعمات مادی که با خودش ماليات های سنگين را هم آورده است. در اين بين آدمهای نخبه و کلاشی هم پيدا شده اند که راه و چاه فرار از ماليات دادن را هم ياد گرفته اند.
در اين فيلم هيچکس فرار از ماليات را جدی تر و علاقمندانه تر از «گوندو» دنبال نمی کند که سردسته حقه بازان و صاحب يکسری هتل های مخصوص عياشی است.
اما بالاخره دولت راه مبارزه را ياد می گيرد و اداره ماليات هم يکی از بهترين مامورانش را به جنگ باند بزه کاران می فرستد.
گوندو بالاخره با همتای خودش در طرف قانون که از خودش زرنگ تر و پشتکاردارتر است روبرو می شود. مامور ماليات زنی است بنام «ريوکو» که از نظر ظاهری شبيه زنان خانه دار است، ولی نبايد گول ظاهر را خورد زيرا وی زنی خستگی ناپذير و مصمم، و ماموری مبتکر و خلاق است و خلافکاران را تا آن سر دنيا هم که باشد تعقيب می کند.
ريوکو تا برقراری عدالت آرام و قرار ندارد. اين فيلم فرحبخش به علاقمندان کمدی های پليسی توصيه می شود.
