به مناسبت «روز جهانی ريشه کن سازی فقر» يک سازمان امداد رسانی موسوم به «فراخوان جهانی برای مبارزه با فقر» يا جی کَپ با حضور در نوار غزه، تلاش کرده است تا توجه جهانيان را به وضعيت زندگی ساکنان اين بخش از سرزمين های فلسطينی جلب کند.
در باريکهء غزه، شانزده ماه پس از آغاز محاصرهء اقتصادی اسرائيل و تحريم های جامعهء بين المللی عليه دولت حماس، زندگی مردم با دشواری بسيار همراه است. بهجت عبدو ٤٧ ساله، که با خانوادهء ١١ نفری اش در خانهء کوچکی با امکانات اندک در خان يونس زندگی را می گرداند، از روز جهانی سازمان ملل متحد برای ريشه کن سازی فقر خبر ندارد. او از تلاش معاش خود و همسايگانش در شرايط تحريم اقتصادی می گويد. بهجت می گويد همهء مردم اين منطقه در رنج و سختی اند. ممکن است ما بتوانيم مواد اوليهء غذايی را برای خانواده فراهم کنيم، ولی بقيه، از عهدهء همين هم بر نمی آيند. آرد و شکر و ديگر مواد اوليه روز به روز گران تر و کمياب تر می شود.
در يک سال و نيم اخير، سازمان ملل متحد از طريق برنامه های مختلف خود تلاش کرده است تا کمک هايی را در اختيار مردم اين منطقه قرار دهد. نوار غزه – در حدود يک ميليون و ششصد هزار نفر جمعيت دارد ، که با بسته بودن مرزها و عدم امکان دسترسی به کار در کشورهای همسايه، به کمک های بين المللی وابسته شده اند.
جان گينگ مدير آژانس سازمان ملل متحد در امور کار و رفاه آوارگان در نوار غزه هنگام بازديد از يک مدرسه در شهر غزه گفت «ساکنان نوار غزه به کمک های خيريه و غذای رايگان نياز ندارند؛ تنها بايد گذرگاههای مرزی منطقه با دنيای خارج باز شود و آنها امکان کار، و تجارت و واردات مواد غذايی و مايحتاج اوليه را پيدا کنند. تنها چيزی که در اين موقعيت ضرورت دارد، تغيير سياست است.»
آمار و ارقام سازمان ملل نشان می دهد که بيش از ٨٠٪ از ساکنان نوار غزه، با درآمدی کمتر از دو دلار در روز، زير خط فقر قرار دارند. اما به توصيف ساکنان نوار غزه، وضع از اين هم رقت بار تر است: ابتهاج دولت، ٧٥ ساله، ساکن يکی از اردوگاههای آوارگان در نوار غزه، می گويد بعد از محاصره، ما زيرِ صفر قرار گرفته ايم؛ حتی گاز برای پخت و پز، و سوخت برای راه انداختن ماشين در اختيار نداريم. برق و آب محل قطع شده است. بچه ها از همه امکانات محروم اند؛ و اگر کمک اندکی از خارج نرسد خواهند مرد. اين يعنی فقر مطلق.