از فیروزه خطیبی میراث چند صد ساله مولانا، نماها و نواهای ایران عرفانی و روح ماجراجویانه نوازنده بین المللی ویولن سل، یویوما، توانست این هفته بیش از ۱۵ هزار نفر را که بخش عظیمی از آنان را ایرانیان ساکن لس آنجلس تشکیل می دادند به تئاتر تابستانی هالیوود باول، خانه ارکستر فیلارمونیک این شهر، بکشاند.
با این حال عکس العمل بسیاری از این شرکت کنندگان نسبت به کیفیت این برنامه سه ساعت و نیمه منفی بود و اغلب آن را از لحاظ کیفیت کار و دور بودن آن از اصول عرفانی که مولانا به آن پایبند بوده است ، کاری نمایشی ، گاه خسته کننده و در جمع مایوس کننده خواندند. این برنامه امسال هم زمان با دهمین سالگرد آغاز کار پروژه جاده ابریشم- که یک همکاری هنری بین یویوما، معروفترین نوازنده ویولن سل دنیا و هنرمندانی از کشورهای جاده ابریشم از جمله ایران است - به منظور رساندن پیام عشق ،صلح، دوستی و بردباری مولانا جلال الدین رومی به صورت یک کار گروهی توسط ۲۰ هنرمند بین المللی و ایرانی از جمله کیهان کلهر و گروه همنوازان او با عنوان "نماها و نواهای ایران عرفانی" بر روی صحنه هالیوود باول آمد و بسیاری از طرفداران کنسرت موفق "جاده ابریشم" را که پیش از این با همکاری کیهان کلهر و یویوما بروی صحنه آمده بود به محل اجرای برنامه کشاند. این برنامه که منتقد هنری روزنامه لس آنجلس تایمز آن را « یک ماراتون سه ساعت و نیمه موسیقی ایرانی » خوانده است در حقیقت با موسیقی همنوازان ال قندی، از سرآمدان موسیقی عرب، و تلاوت آیات قرآن با صدای شیخ حمزه شکور یکی از معروف ترین خوانندگان دنیای عرب همراه بود. آواز شیخ حمزه را دو تن از اعضای دراویش چرخنده دمشق با رقص سماع همراهی می کردند، اما بخش عمده ای از برنامه به خواندن اشعار مولانا به دو زبان فارسی و انگلیسی توسط ایرج گرگین، روزنامه نگار، و شهره آغداشلو، بازیگر ایرانی، خلاصه می شد که همزمان با آن در کنار صحنه استاد یدالله کابلی در طول مدت برنامه به خوشنویسی برخی ازاین اشعار اشتغال داشت. این خوشنویسی از طریق دوربین تلویزیون و پرده های بزرگ به نمایش گذاشته شده بود. برنامه با راه بندانی که به دلیل استقبال شدید تماشاگران از آن در حوالی محل در شهر هالیوود بوجود آمده بود نیم ساعت دیرتر از وقت تعیین شده با آواز نور محمد دورپور، نوازنده دوتار و خواننده افغانی تبار،آغاز شد و پس از دکلمه اشعار مولانا، دراویش قادری به اجرای رقص سماع پرداختند و فقط در نیم ساعت آخر این برنامه در حدود ساعت ۱۰ و نیم شب بود که بالاخره تماشاگران توانستند کیهان کلهر و اجرای تازه ای از «فیروزه ای چون شب های نیشابور » او را بشنوند که دوسال پیش تر در تالار رویس هال دانشگاه لس آنجلس اجرا شده بود. اجرای کلهر و گروه او باعث شد تا به نوشته منتقد هنری لس آنجلس تایمز، ریچارد ژینل، مردم خسته و بی حوصله در سالن یک بار دیگر انرژی تازه ای به دست بیاورند. در نهایت بنا برنوشته آقای ژینل، «آنهایی که برای تماشا و شنیدن موسیقی یویوما به این کنسرت آمده بودند اجبارا به یک کورس فشرده سه ساعته و خسته کننده از موسیقی سنتی ایرانی تن در دادند ». با این حال ژینل، موسیقی سنتی و مذهبی عرب و افغانی را به خاطر عدم توضیحات لازم توسط برنامه گزاران جزو موسیقی سنتی ایرانی به شمار آورده است. در نتیجه، این عدم انسجام و نبود کارگردانی هنری در ارائه این برنامه که قرار بود از تمی ایرانی و عرفانی برخوردار باشد باعث شد تا بسیاری از ایرانیان حاضر در کنسرت که از نحوه اجرای آن به شدت مایوس شده بودند همانجا بنای اعتراض را بگذارند. بیشتر این افراد پیش از پایان برنامه به عنوان ابراز این ناخشنودی محل کنسرت را ترک گفتند.