فایزه المصری – خبرنگار صدای آمریکا – واشنگتن
براساس گزارش « مرکز پیشگیری از خودکشی »، هرسال، یک میلیون نفر در سراسر جهان دست به خودکشی می زنند . خانواده ها و دوستان این افراد به سوگ می نشینند، در عین حال درصدد بر می آیند به دلایل چنین افدامی پی ببرند.
در ایالات متحده، سپتامبر، ماه پیشگیری ازخودکشی نامگذاری شده است.
طرفداران بهداشت عمومی، با برگزاری جلسات و تشکیل کارگاه هایی یپراموم علائم و شواهد هشداردهنده ارتکاب افراد به خودکشی و شیوه های پیشگیری از آن، سعی دارند سطح آگاهی های عمومی را بالا ببرند.
پال، پدرجوآن ویکرشام، زمانی که ۶۱ ساله بود، با شلیک گلوله ای به سرش خودکشی کرد.
وی می گوید چنین واقعه ای در خانواده من، شوک غیرمترقبه ای بود.
ویکرشام که نویسنده است، طی ۱۵ سال گذشته تلاش کرده انگیزه خودکشی پدرمهربانش را که ناگهان تصمیم گرفت به زندگی اش پایان دهد و آنچه را که از دیدگاه وی یک واقعیت غیرقابل درک بوده، دریابد.
جوآن ویکرشام می گوید:« او یک پدر خارق العاده، مهربان، شوخ طبع و مردی خوش لباس و دارای شخصیتی پیچیده بود، اما درواقع عمیقا" اسرارآمیز، درون گرا و وجود او سرشارازدرد زندگی بود که حس بدبختی عمیقی را به وی القا می کرد.
پدرم فشارهای کاری و مسئولیت بسیاری بر دوش داشت و گرچه بیماری خطرناکی جانش را تهدید نمی کرد اما نگرانی های بسیاری پیرامون سلامت خود داشت. غصه های بیشماری در دل داشت که به نظر من به طرز بسیار ماهرانه ای از دید ما مخفی نگهداشته یود.»
ویکرشام می گوید: « خودکشی، در واقع غم از دست دادن او را چندین برابرمی کند ومن نه تنها پدرم را ازدست دادم، بلکه از درک درست شخصیت واقعی او عاجزشده ام.
وبدین ترتیب، شما نه تنها عزیزتان را از دست می دهید، بلکه یادگارهایی که درشرایط متفاوتی می توانست بسیار تسلی دهنده باشد، خاطرات او را نیزخدشه دارمی کند.
زمانیکه پدرم به این ترتیب درگذشت، همه خاطراتی که از وی درذهن داشتم را زیر سوال بردم. و به طورمدام از خود پرسیدم آیا من حقیقتا" او را آن گونه که بود، می شناختم؟ »
ویکرشام، در کتاب خود زیرعنوان« شاخص خودکشی: تنظیم مرگ پدرم» امیدواراست با شرح حکایت خود و بازگویی تجربه دردناک خانواده اش، به خانواده های دیگرتسلی بخشد.
وی تاکید می کند: « باورمن این است که، خودکشی نوعی شرم و گونه ای تابو به همراه دارد.
انگارترجیح می دهیم فکر کنیم هرگزچنین اتفاقی نیافتاده است. من فکرمی کنم ما باید اقرار کنیم که این واقعیتی است که روی داده، باید اذعان کنیم که خودکشی اسرارآمیزاست وما درک عمیقی از آن نداریم.
هدف نهایی من این بود که احساس واقعی پشت سرگذاشتن چنین تجربه ای را شرح دهم.
تردیدی نیست که من این کتاب را برای تسلی خود نوشتم تا بتوانم درمقام یک نویسنده، مسائل را در درون خود حل و فصل کنم.
اما در عین حال احساس می کنم خودکشی امری ست که، علیرغم اینکه بسیار اتفاق می افتد، اما ما واقعا" در مورد آن زیاد صحبت نمی کنیم.
من خیلی امیدوارم گفتگوهای بی پرده و صادقانه بیشتری دراین زمینه مطرح شوند.»
جری رید، مدیرمرکزمنابع پیشگیری ازخودکشی، عموم مردم را به ایده گفتگوی صادقانه در مورد خودکشی تشویق می کند.
دید خاطر نشان می کند مطرح شدن تجربیات مشترک، عاملی برای به واقعیت بدل کردن ارقام خودکشی، وشکستن سکوت پیرامون آنچه که وی جدی ترین چالش بهداشت عمومی قلمداد می کند، خواهد بود.
رید می گوید: « درسراسرکره خاکی، درهرثانیه یک انسان دست به خودکشی می زند.
درایالات متحده نیز سالانه ۳۲ هزار نفر مرتکب خودکشی می شوند.
رقم تقریبی ۶ هزار از این ۳۲ هزار نفری که دست به خودکشی می زنند، بزرگسالانی پا به سن گذاشته هستند. حدود ۴ هزار افراد جوان تر و بقیه ۲۰ تا ۲۱ هزار دیگر بین ۲۴ تا ۶۴ سال سن دارند.
و پشت هریک از این ارقام و هریک از این افراد، یک خانواده، یک فرد، یک جامعه ، یک مدرسه و یک محیط کاری ست که زندگی شان با ازدست دادن فردی که دست به خودکشی زده ، تحت تاثیر قرار می گیرد.»
در ایالات متحده و سراسرجهان، درچنین ماهی، طرح های متعددی به منظور افزایش آگاهی های عمومی در جهت پیشگیری از خودکشی تهیه می شود.
رید می گوید: « انجمن بین المللی پیشگیری ازخودکشی و سازمان بهداشت جهانی، ۱۰ سپتامبررا روزجهانی پیشگیری ازخودکشی نامگذاری کرده اند. ما از فعالیتهای مختلف، چه درایالات متحده، وچه درخارج ازکشوراستقبال می کنیم، برنامه ریزی هایی برای پیگیری اقدامات پیشگیرانه ، یا اطلاعیه های عمومی و دولتی و حتی همکاری با مقامات اجرایی مسئول درمناطق مختلف، مدارس، اطلاع رسانی از طریق رسانه ها، همه ازجمله فعالیت هایی هستند که ازدیگاه ما، توجه عموم را به خودکشی به عنوان یک معضل جدی بهداشت عمومی جلب خواهد کرد.
رید خاطرنشان می کند عموم مردم با بهره گیری از چنین برنامه هایی به اطلاعات گسترده ای پیرامون انگیزه ارتکاب به خودکشی درافراد و روشهای پیشگیری ازآن مجهزمی شوند.
وی می گوید آنچه که به طور مسلم مطرح می شود این است که، ۶۰ درصد موارد خودکشی های موفق، به علت بیماری های روانی و یا درارتباط با نارسایی های سواستفاده ازمواد مخدربوده است.
بنابراین، درحقیقت یکی از عوامل عمده ارتکاب به خودکشی درآمریکا ودرسایر نقاط جهان افسردگی ست و توجه ویژه ما به این بیماری حیاتی ست.
امروز دانش ما، پیشرفت علم، تشخیص موثر، راههای درمانی موثر، مداخله زودهنگام و پیشگیری به هنگام، عوامل مهمی درنجات جان افرادی ست که با بیماری افسردگی، نارسایی روانی و یا اختلالات سو استفاده ازمواد مخدردست و پنجه نرم می کنند.
رید ابرازامیدواری می کند نه تنها درماه پیشگیری ازخودکشی، بلکه درسراسر سال، توجه بیشتری به این معضل جدی معطوف شود.
او می گوید بدین ترتیب، افراد بیشتری با علائم هشداردهنده ای که عزیزانشان در انگیزه ارتکاب به خودکشی نشان می دهند، آشنا شوند و درنهایت، با فراهم آوردن کمک با ابزار حمایتی می توانند بار دیگرآنها را به زندگی بازگردانند.
براساس گزارش « مرکز پیشگیری از خودکشی »، هرسال، یک میلیون نفر در سراسر جهان دست به خودکشی می زنند . خانواده ها و دوستان این افراد به سوگ می نشینند، در عین حال درصدد بر می آیند به دلایل چنین افدامی پی ببرند.
در ایالات متحده، سپتامبر، ماه پیشگیری ازخودکشی نامگذاری شده است.
طرفداران بهداشت عمومی، با برگزاری جلسات و تشکیل کارگاه هایی یپراموم علائم و شواهد هشداردهنده ارتکاب افراد به خودکشی و شیوه های پیشگیری از آن، سعی دارند سطح آگاهی های عمومی را بالا ببرند.
پال، پدرجوآن ویکرشام، زمانی که ۶۱ ساله بود، با شلیک گلوله ای به سرش خودکشی کرد.
وی می گوید چنین واقعه ای در خانواده من، شوک غیرمترقبه ای بود.
ویکرشام که نویسنده است، طی ۱۵ سال گذشته تلاش کرده انگیزه خودکشی پدرمهربانش را که ناگهان تصمیم گرفت به زندگی اش پایان دهد و آنچه را که از دیدگاه وی یک واقعیت غیرقابل درک بوده، دریابد.
جوآن ویکرشام می گوید:« او یک پدر خارق العاده، مهربان، شوخ طبع و مردی خوش لباس و دارای شخصیتی پیچیده بود، اما درواقع عمیقا" اسرارآمیز، درون گرا و وجود او سرشارازدرد زندگی بود که حس بدبختی عمیقی را به وی القا می کرد.
پدرم فشارهای کاری و مسئولیت بسیاری بر دوش داشت و گرچه بیماری خطرناکی جانش را تهدید نمی کرد اما نگرانی های بسیاری پیرامون سلامت خود داشت. غصه های بیشماری در دل داشت که به نظر من به طرز بسیار ماهرانه ای از دید ما مخفی نگهداشته یود.»
ویکرشام می گوید: « خودکشی، در واقع غم از دست دادن او را چندین برابرمی کند ومن نه تنها پدرم را ازدست دادم، بلکه از درک درست شخصیت واقعی او عاجزشده ام.
وبدین ترتیب، شما نه تنها عزیزتان را از دست می دهید، بلکه یادگارهایی که درشرایط متفاوتی می توانست بسیار تسلی دهنده باشد، خاطرات او را نیزخدشه دارمی کند.
زمانیکه پدرم به این ترتیب درگذشت، همه خاطراتی که از وی درذهن داشتم را زیر سوال بردم. و به طورمدام از خود پرسیدم آیا من حقیقتا" او را آن گونه که بود، می شناختم؟ »
ویکرشام، در کتاب خود زیرعنوان« شاخص خودکشی: تنظیم مرگ پدرم» امیدواراست با شرح حکایت خود و بازگویی تجربه دردناک خانواده اش، به خانواده های دیگرتسلی بخشد.
وی تاکید می کند: « باورمن این است که، خودکشی نوعی شرم و گونه ای تابو به همراه دارد.
انگارترجیح می دهیم فکر کنیم هرگزچنین اتفاقی نیافتاده است. من فکرمی کنم ما باید اقرار کنیم که این واقعیتی است که روی داده، باید اذعان کنیم که خودکشی اسرارآمیزاست وما درک عمیقی از آن نداریم.
هدف نهایی من این بود که احساس واقعی پشت سرگذاشتن چنین تجربه ای را شرح دهم.
تردیدی نیست که من این کتاب را برای تسلی خود نوشتم تا بتوانم درمقام یک نویسنده، مسائل را در درون خود حل و فصل کنم.
اما در عین حال احساس می کنم خودکشی امری ست که، علیرغم اینکه بسیار اتفاق می افتد، اما ما واقعا" در مورد آن زیاد صحبت نمی کنیم.
من خیلی امیدوارم گفتگوهای بی پرده و صادقانه بیشتری دراین زمینه مطرح شوند.»
جری رید، مدیرمرکزمنابع پیشگیری ازخودکشی، عموم مردم را به ایده گفتگوی صادقانه در مورد خودکشی تشویق می کند.
دید خاطر نشان می کند مطرح شدن تجربیات مشترک، عاملی برای به واقعیت بدل کردن ارقام خودکشی، وشکستن سکوت پیرامون آنچه که وی جدی ترین چالش بهداشت عمومی قلمداد می کند، خواهد بود.
رید می گوید: « درسراسرکره خاکی، درهرثانیه یک انسان دست به خودکشی می زند.
درایالات متحده نیز سالانه ۳۲ هزار نفر مرتکب خودکشی می شوند.
رقم تقریبی ۶ هزار از این ۳۲ هزار نفری که دست به خودکشی می زنند، بزرگسالانی پا به سن گذاشته هستند. حدود ۴ هزار افراد جوان تر و بقیه ۲۰ تا ۲۱ هزار دیگر بین ۲۴ تا ۶۴ سال سن دارند.
و پشت هریک از این ارقام و هریک از این افراد، یک خانواده، یک فرد، یک جامعه ، یک مدرسه و یک محیط کاری ست که زندگی شان با ازدست دادن فردی که دست به خودکشی زده ، تحت تاثیر قرار می گیرد.»
در ایالات متحده و سراسرجهان، درچنین ماهی، طرح های متعددی به منظور افزایش آگاهی های عمومی در جهت پیشگیری از خودکشی تهیه می شود.
رید می گوید: « انجمن بین المللی پیشگیری ازخودکشی و سازمان بهداشت جهانی، ۱۰ سپتامبررا روزجهانی پیشگیری ازخودکشی نامگذاری کرده اند. ما از فعالیتهای مختلف، چه درایالات متحده، وچه درخارج ازکشوراستقبال می کنیم، برنامه ریزی هایی برای پیگیری اقدامات پیشگیرانه ، یا اطلاعیه های عمومی و دولتی و حتی همکاری با مقامات اجرایی مسئول درمناطق مختلف، مدارس، اطلاع رسانی از طریق رسانه ها، همه ازجمله فعالیت هایی هستند که ازدیگاه ما، توجه عموم را به خودکشی به عنوان یک معضل جدی بهداشت عمومی جلب خواهد کرد.
رید خاطرنشان می کند عموم مردم با بهره گیری از چنین برنامه هایی به اطلاعات گسترده ای پیرامون انگیزه ارتکاب به خودکشی درافراد و روشهای پیشگیری ازآن مجهزمی شوند.
وی می گوید آنچه که به طور مسلم مطرح می شود این است که، ۶۰ درصد موارد خودکشی های موفق، به علت بیماری های روانی و یا درارتباط با نارسایی های سواستفاده ازمواد مخدربوده است.
بنابراین، درحقیقت یکی از عوامل عمده ارتکاب به خودکشی درآمریکا ودرسایر نقاط جهان افسردگی ست و توجه ویژه ما به این بیماری حیاتی ست.
امروز دانش ما، پیشرفت علم، تشخیص موثر، راههای درمانی موثر، مداخله زودهنگام و پیشگیری به هنگام، عوامل مهمی درنجات جان افرادی ست که با بیماری افسردگی، نارسایی روانی و یا اختلالات سو استفاده ازمواد مخدردست و پنجه نرم می کنند.
رید ابرازامیدواری می کند نه تنها درماه پیشگیری ازخودکشی، بلکه درسراسر سال، توجه بیشتری به این معضل جدی معطوف شود.
او می گوید بدین ترتیب، افراد بیشتری با علائم هشداردهنده ای که عزیزانشان در انگیزه ارتکاب به خودکشی نشان می دهند، آشنا شوند و درنهایت، با فراهم آوردن کمک با ابزار حمایتی می توانند بار دیگرآنها را به زندگی بازگردانند.