کارگردان: ژانگ ايمو
چين، ۱۹۹۶، رنگی، ۱۰۹ دقيقه
ژانگ ايمو که بخاطر فيلمهای قبلی اش مدام از جانب دولت چين مورد بازخواست قرار می گرفت و آزارو اذيت می شد، با ساختن «تثليث شانگهای» که داستان آن مربوط می شود به گانگسترهای دهه ۱۹۳۰ ميلادی، می خواست کمی از جنجالهای سياسی خود را به کنار بکشد. و همانطور که معمولا با فيلم های ژانر پيش می آيد، محيط و شرايط زيرساختی ژانر سکوی پرشی ايجاد کرد برای خلاقيت و کيفيت اين اثرهنری کارگردان.
تثليث شانگهای از لحاظ اتمسفر فيلم و بازی درخشان گانگ لی يکی از موفقيت های نادر سينمايی است. گانگ لی در اين فيلم در نقش خواننده دست دوم کاباره ای و دوست دختر نازپرورده سردسته گانگسترها «بيجو» ظاهر می شود.
فيلم از دريچه ديد مستخدم بيجو روايت می شود که پسر بچه ای است روستايی بنام «شوشنگ» که مسحور زيبايی خيره کننده بيجو و جلال زندگی اوست. نگاه های معصومانه شوشنگ و حرکت زيرکانه دوربين ايمو بيننده را به دالانهای تاريک دنيای زيرزمينی شانگهای می برد، پيچ در پيچ آينه گون و کريدور دنيای تبهکاران، که خشونت و سقاوتش را در مه ای درخشان و شب نما و پشت درهای بسته پنهان می کند.
در پی يک منازعه بين دسته جات مختلف گانگستری، کاراکترهای فيلم به يک جزيره متروک می روند تا از چشمها پنهان بمانند. از اين جا به بعد سبک فيلم تغيير می کند و حالتی شعرگونه به خود می گيرد، آسمان بی انتها و دريای گسترده در افق بهم می پيوندد و دنيا با تمام بزرگيش جلوه می کند و آدم را بياد فيلم های ميزوگوچی با آن مهتاب خيره کننده و علف های مواج در باد می اندازد. دشمنی شوشنگ و بيجو در چنين زمينه ای رنگ می بازد و اين دو در مقابله با خطراتی که در کمين است به يکديگر رو می کنند. و بيجو رفته رفته دست از خودخواهی هايش بر می دارد.
اما اين پناهگاه هم به همان اندازه دنيايی که پشت سر گذاشته اند خيانت پيشه و خطرناک است، زيرا بيجو در گير توطئه ای سياه می شود که خشک و تر را با هم در شعله های گزنده اش می سوزاند. تثليث شانگهای تمثيل پرمعنی است درباره قدرت و معصوميت گم شده، اما در عين حال شاهد اهميت پايداری و ارزش های مقاومت نيز هست.
