کارگردان:
لويی بونوئل
مکزيک، ۱۹۵۳، سياه و سفيد، ۹۰ دقيقه
در سال ۱۹۳۹ ويليام وايلدر فيلم بسيار خوبی از داستان معروف اميلی برونته بلندی های بادگير Wuthering Heights ساخته بود که در چارچوب اساسی به رمان وفادار بود وبه طور کلی امروز آن را بازتاب سينمايی اين اثر کلاسيک ميدانند. اما برداشت لويی بونوئل از همين فيلم بکلی با فيلم وايلدر تفاوت دارد، به اين صورت که بيشتر با انرژی رام نشده و به تصوير در آوردن عجيب بودن اين داستان سروکار دارد تا مسخ کردن يک اثر ادبی در قالب فيلم داستانی.
نتيجه چنين پرداختی پيوند زدن دو مفهوم بی مزگی و زياده روی در سبکی است که سنت های دست و پاگير و تزئينی را با ناهمگونی های بی تعارف مخلوط ميکند و کاراکتر های فيلم را در نوسان بين احساسات مرموز و خرده گيری های بورژوامآبانه و مضحک را بطرز آشکاری نشان ميدهد.
اين فيلم کمی از حساسيت های امروزی بدور است ولی ديدن آن برای شيفتگان تردستی های بونوئل حتمی است.
