کارگردان: عثمان سمبنه
سنگال، ۲۰۰۰، رنگی، ۱۱۸ دقيقه
فات کين، به عنوان آخرين اثر عثمان سمبنه، داستان دلگرم کننده و بعضا خنده داری است درباره يک مادر دست تنها با دو بچه، دو تا شوهر طلاق داده، يک مادر پير و چندتا دوست و آشنای گوناگون ديگر.
فات کين در ضمن داستان زن مدرنی است که مديريت يک پمپ بنزين تازه تاسيس شده را بر عهده دارد، و به همين دليل اتوموبيل شيکی زير پايش هست. ولی از طرف ديگر او با سنت های جامعه مردسالار مبارزه می کند.
قهرمان فيلم، که دوستان شيک و آلامدی دارد و دائما نگران درس و مدرسه بچه هايش است، آخرين قهرمان سمبنه در جامعه ايست که در تقابل نو و کهنه گير افتاده و بنظر می رسد مسايل زندگی اش مسايل همه آدمهای جهان سومی است.
اين کاراکتر خوب پرداخت شده سمبنه، با تمام پيروزی ها و دغدغه های امروزی اش، با مهارت يک استاد در بافت فرهنگی و سياسی داکار قرار داده شده است. و داکار در سنگال با تضادهايش، مثل ساختمان های اولترا مدرن و آلونک های حلبی و مقوايی، خيابانهايی که محل رفت و آمد احشام در کنار مرسدس بنزهای آخرين مدل است، و زنانی که زندگيشان همانقدر نتيجه اميدها و آرزوهای قرن بيست و يکمی ايشان است که تابع سنت ها و تعصبات جامعه مردسالار، به نحو زنده و درگير کننده ای ترسيم شده است.
داستان گيرای فيلم جای شکی برای بيننده نميگذارد که به ديدن يک فيلم اصيل با موضوعی جدی نشسته است. فات کين در عين بررسی نقش درحال تحول زنان در جامعه سنگال، در واقع واپسين فصل در زندگی هنری يک استاد مسلم سينما نيز هست.
